books/lesmian_dusiolek.txt

   1
   2 -----
   3 Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl/). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.
   4 Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza, że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać.
   5 Źródło:
   6 -----
   7
   8 AUTOR:
   9 TYTUŁ:
  10
  11
  12
  13
  14
  15
  16
  17
  18 Bolesław Leśmian
  19
  20 Dusiołek
  21
  22
  23
  24
  25
  26
  27
  28 rozmiar wersu wciętego do sprawdzenia - skan 30Szedł po świecie Bajdała,
  29 Co go wiosna zagrzała, —
  30 Oprócz siebie — wiódł szkapę, oprócz szkapy — wołu,
  31 Tyleż tędy, co wszędy, szedł z nimi pospołu.
  32
  33 Zachciało się Bajdale
  34 Przespać upał w upale,
  35 Wypatrzył zezem ściółkę ze mchu popod lasem,
  36 Czy dogodna dla karku — spróbował obcasem.
  37
  38 Poległ cielska tobołem
  39 Między szkapą a wołem,
  40 Skrzywił gębę na bakier i jęzorem mlasnął
  41 I ziewnął w niebogłosy i splunął i zasnął.
  42
  43 Nie wiadomo dziś wcale,
  44 Co się śniło Bajdale?
  45 Lecz wiadomo, że, szpecąc przystojność przestworza,
  46 Wylazł z rowu Dusiołek, jak półbabek z łoża.
  47
  48 Pysk miał z żabia ślimaczy, —
  49 (Że też taki żyć raczy!) —
  50 A zad tyli, co kwoka, kiedy znosi jajo.
  51 Milcz, gębo nieposłuszna, bo dziewki wyłają!
  52
  53 Ogon miał ci z rzemyka,
  54 Podogonie zaś z łyka.
  55 Siadł Bajdale na piersi, jak ten kruk na snopie, —
  56 Póty dusił i dusił, aż coś warkło w chłopie!
  57
  58 Warkło, trzasło, spotniało!
  59 Coć się stało, Bajdało?
  60 Dmucha w wąsy ze zgrozy, jękiem złemu przeczy, —
  61 Słuchajta, wszystkie wierzby, jak chłop przez sen beczy!
  62
  63 Sterał we śnie Bajdała
  64 Pół duszy i pół ciała,
  65 Lecz po prawdzie nie długo ze zmorą marudził, —
  66 Wyparskał ją nozdrzami, zmarszczył się i zbudził.
  67
  68 Rzekł Bajdała do szkapy:
  69 Czemu zwieszasz swe chrapy?
  70 Trzebać było kopytem Dusiołka przetrącić,
  71 Zanim zdążył mój spokój w całym polu zmącić!
  72
  73 Rzekł Bajdała do wołu:
  74 Czemuś skąpił mozołu?
  75 Trzebać było rogami Dusiołka postronić,
  76 Gdy chciał na mnie swej duszy paskudę wyłonić!
  77
  78 Rzekł Bajdała do Boga:
  79 O, rety — olaboga!
  80 Nie dość ci, żeś potworzył mnie, szkapę i wołka,
  81 Jeszcześ musiał takiego zmajstrować Dusiołka?
  82
  83
  84
  85
  86