-<?xml version="1.0"?>
-<rdf:RDF xmlns:rdf="http://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#"
-xmlns:dc="http://purl.org/dc/elements/1.1/">
+<?xml version='1.0' encoding='utf-8'?>
+<utwor>
+
+<rdf:RDF xmlns:rdf="http://www.w3.org/1999/02/22-rdf-syntax-ns#" xmlns:dc="http://purl.org/dc/elements/1.1/">
<rdf:Description rdf:about="http://wiki.wolnepodreczniki.pl/Lektury:Sofokles/Antygona">
<dc:creator xml:lang="pl">Sofokles</dc:creator>
<dc:title xml:lang="pl">Antygona</dc:title>
<dc:subject.type xml:lang="pl">Dramat</dc:subject.type>
<dc:subject.genre xml:lang="pl">Tragedia</dc:subject.genre>
<dc:description xml:lang="pl">Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Partnerem projektu jest Prokom Software SA. Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.</dc:description>
-<dc:identifier.url xml:lang="pl">http://www.wolnelektury.pl/lektura/Antygona</dc:identifier.url>
+<dc:identifier.url xml:lang="pl">http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/antygona</dc:identifier.url>
<dc:source.URL xml:lang="pl">http://www.polona.pl/Content/3768</dc:source.URL>
<dc:source xml:lang="pl">Sofokles (496-406 a.C.), Antygona, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, wyd. 7, Lwów, 1939</dc:source>
<dc:rights xml:lang="pl">Domena publiczna - tłumacz Kazimierz Morawski zm. 1925</dc:rights>
</rdf:Description>
</rdf:RDF>
+
+<dramat_wierszowany_l>
+
+
+<extra><!--<elementy_poczatkowe>--></extra>
+
+ <autor_utworu>Sofokles</autor_utworu>
+
+ <nazwa_utworu>Antygona</nazwa_utworu>
+
+
+ <lista_osob>
+ <naglowek_listy>OSOBY DRAMATU</naglowek_listy>
+ <lista_osoba>ANTYGONA, córka Edypa</lista_osoba>
+ <lista_osoba>ISMENA, jej siostra<pe><slowo_obce>synowica</slowo_obce> --- bratanica, córka brata.</pe></lista_osoba>
+ <lista_osoba>CHÓR TEBANSKICH STARCÓW</lista_osoba>
+ <lista_osoba>KREON, król Teb</lista_osoba>
+ <lista_osoba>STRAŻNIK</lista_osoba>
+ <lista_osoba>HAJMON, syn Kreona</lista_osoba>
+ <lista_osoba>TYREZJASZ, wróżbita</lista_osoba>
+ <lista_osoba>POSŁANIEC.</lista_osoba>
+ <lista_osoba>EURYDYKA, żona Kreona</lista_osoba>
+ <lista_osoba>POSŁANIEC drugi</lista_osoba>
+ </lista_osob>
+
+ <miejsce_czas>Rzecz dzieje się przed dworcem królewskim w Tebach</miejsce_czas>
+
+<extra><!--</elementy_poczatkowe>--></extra>
+
+
+
+<extra><!--<tekst_glowny>--></extra>
+
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+<strofa>
+ O ukochana siostro ma, Ismeno,/
+ Czy ty nie widzisz, że z klęsk Edypowych/
+ Żadnej za życia los nam nie oszczędza?/
+ Bo nie ma cierpień i nie ma ohydy,/
+ Nie ma niesławy i hańby, które by/
+ Nas pośród nieszczęść pasma nie dotknęły./
+ Cóż bo za rozkaz znów obwieścił miastu/
+ Ten, który teraz władzę w ręku dzierży?/
+ Czyś zasłyszała? Czy uszło twej wiedzy,/
+ Że znów wrogowie godzą w naszych miłych?
+</strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O Antygono, żadna wieść nie doszła/
+ Do mnie, ni słodka, ni goryczy pełna,/
+ Od dnia, gdy braci straciłyśmy obu,/
+ W bratnim zabitych razem pojedynku./
+ Odkąd tej nocy odeszły Argiwów/
+ Hufce<pr><slowo_obce>Argiwów hufce</slowo_obce> --- Polinik zebrał swe zastępy w Argolidzie, czyli w Argosie.</pr>, niczego więcej nie zaznałam/
+ Ni ku pociesze, ni ku większej trosce.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+<strofa>
+ Lecz mnie wieść doszła, i dlatego z domu/
+ Cię wywołałam, by rzecz ci powierzyć.
+</strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Cóż to? Ty jakieś ciężkie ważysz słowa.</strofa></kwestia>
+
+
+<begin id="b1188565612339"/><motyw id="m1188565612339">Obowiązek, Rodzina</motyw><naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+<strofa>
+ O tak! Czyż nie wiesz, że z poległych braci/
+ Kreon jednemu wręcz odmówił grobu?/
+ Że Eteokla, jak czynić przystoi,/
+ Pogrzebał w ziemi wśród umarłych rzeszy,/
+ A zaś obwieścił, aby Polinika/
+ Nieszczęsne zwłoki bez czci pozostały,/
+ By nikt ich płakać, nikt grześć się nie ważył;/
+ Mają wiec leżeć bez łez i bez grobu,/
+ Na pastwę ptakom żarłocznym i strawę./
+ Słychać, że Kreon czcigodny dla ciebie,/
+ Co mówię, dla mnie też wydał ten ukaz/
+ I że tu przyjdzie, by tym go ogłosić,/
+ Co go nie znają, nie na wiatr zaiste/
+ Rzecz tę stanowiąc, lecz grożąc zarazem/
+ Kamienowaniem ukazu przestępcom./
+ Tak się ma sprawa, teraz wraz ukażesz,/
+ Czyś godną rodu, czy wyrodną córą.
+</strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+<strofa>
+ Gdy taka dola, to cóż, o nieszczęsna,/
+ Prując czy snując bym mogła tu przydać?
+</strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Patrz, byś wspomogła i poparła siostrę.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>W jakimże dziele? Dokąd myśl twa mierzy?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Ze mną masz zwłoki opatrzyć braterskie.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Więc ty zamierzasz grzebać wbrew ukazom?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+<strofa>
+ Tak! brata mego, a dodam... i twego;/
+ Bo wiarołomstwem nie myślę się kalać.
+</strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Niczym dla ciebie więc zakaz Kreona?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Niczym, on nie ma nad moimi prawa.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+<strofa>
+ Biada! o rozważ, siostro, jak nam ojciec/
+ Zginął wśród sromu i pośród niesławy,/
+ Kiedy się jemu błędy ujawniły,/
+ A on się targnął na własne swe oczy;/
+ Żona i matka<pr><slowo_obce>Żona i matka</slowo_obce> --- odnosi się do Jokasty, matki i żony Edypa, która po odkryciu swego położenia z rozpaczy się powiesiła.</pr> --- dwuznaczne to miano ---/
+ Splecionym węzłem swe życie ukróca;/
+ Wreszcie i bracia przy jednym dnia słońcu/
+ Godzą na siebie i morderczą ręką/
+ Jeden drugiemu śmierć srogą zadaje./
+ <begin id="b1188559408957"/><motyw id="m1188559408957">Bezsilność</motyw>Zważ więc, że teraz i my pozostałe/
+ Zginiemy marnie, jeżeli wbrew prawu/
+ Złamiemy wolę i rozkaz tyrana./
+ Baczyć to trzeba, że my przecie słabe,/
+ Do walk z mężczyzną niezdolne niewiasty;/
+ Że nam ulegać silniejszym należy,/
+ Tych słuchać, nawet i sroższych rozkazów;/
+ Ja więc, błagając o wyrozumienie/
+ Zmarłych, że muszę tak ulec przemocy,/
+ Posłuszna będę władcom tego świata,/
+ Bo próżny opór urąga rozwadze.<end id="e1188559408957"/>
+</strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+<strofa>
+ <begin id="b1188559489751"/><motyw id="m1188559489751">Miłość silniejsza niż śmierć</motyw>Ja ci nie każę niczego, ni, choćbyś/
+ Pomóc mi chciała, wdzięczne by mi było,/
+ Lecz stój przy twojej myśli, a ja tego/
+ Pogrzebię sama, potem zginę z chlubą./
+ Niechaj się zbratam z mym kochanym w śmierci/
+ Po świętej zbrodni; a dłużej mi zmarłym/
+ Miłą być trzeba, niż ziemi mieszkańcom,/
+ Bo tam zostanę na wieki<end id="e1188559489751"/>; tymczasem/
+ Ty tu znieważaj święte prawa bogów.
+</strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+<strofa>
+ Ja nie znieważam ich, nie będąc w mocy/
+ Działać na przekór stanowieniom władców.
+</strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+<strofa>
+ Rób po twej myśli; ja zaś wnet podążę,/
+ By kochanemu bratu grób usypać.
+</strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>O ty nieszczęsna! serce drży o ciebie.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Nie troszcz się o mnie; nad twoim radź losem.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+<strofa>
+ Ale nie zdradzaj twej myśli nikomu,/
+ Kryj twe zamiary, ja też je zataję.
+</strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+<strofa>
+ O nie! mów głośno, bo ciężkie ty kaźnie/
+ Ściągnąć byś mogła milczeniem na siebie.
+</strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Z żarów twej duszy mroźne mieciesz słowa.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Lecz miła jestem tym, o których stoję.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Jeśli podołasz w trudnych mar pościgu.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Jak nie podołam, to zaniecham dzieła.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Nie trza się z góry porywać na mary.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+<strofa>
+ Kiedy tak mówisz, wstręt budzisz w mym sercu/
+ I słusznie zmierzisz się także zmarłemu;/
+ <begin id="b1188560333104"/><motyw id="m1188560333104">Śmierć bohaterska</motyw>Pozwól, bym ja wraz z moim zaślepieniem/
+ Spojrzała w oczy grozie; bo ta groza/
+ Chlubnej mi śmierci przenigdy nie wydrze.<end id="e1188560333104"/>
+</strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+<strofa>
+ Jeśli tak mniemasz, idź, lecz wiedz zarazem,/
+ Żeś nierozważna, choć miłym tyś miła.
+</strofa>
+</kwestia><end id="e1188565612339"/>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O słońca grocie, coś jasno znów Tebom<pr>Wersy 99-160: liczba wierszy w ten sposób podana odnosi się do wierszy tekstu oryginalnego.</pr>/
+ <wers_wciety typ="2">Błysnął po trudach i znoju,</wers_wciety>/
+ Złote dnia oko, przyświecasz ty niebom/
+ <wers_wciety typ="2">I w Dirki<pr>Dirke --- źródło na północny zachód od Teb.</pr> nurzasz się zdroju.</wers_wciety>/
+ Witaj! Tyś sprawił, że wrogów mych krocie/
+ <wers_wciety typ="2">W dzikim pierzchnęły odwrocie.</wers_wciety>
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ <wers_wciety typ="2">Bo Polinika gniewny spór</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">Krwawy zażegł w ziemi bój,</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">Z chrzęstem zapadł, z szumem piór</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">Śnieżnych orłów lotny rój,</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">I zbroice liczne błysły,</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">I z szyszaków pióra trysły.</wers_wciety>
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ I wróg już wieńcem dzid groźnych otoczył/
+ <wers_wciety>Siedmiu bram miasta gardziele,</wers_wciety>/
+ Lecz pierzchł, nim w mojej krwi strugach się zbroczył,/
+ <wers_wciety>Zanim Hefajstos<pr>Hefajstos --- bóg ognia, tu w znaczeniu: pożar.</pr> ognisty w popiele</wers_wciety>/
+ Pogrążył mury, bo z tyłu nawałem/
+ <wers_wciety>Runął na smoka<pr><slowo_obce>na smoka</slowo_obce> --- bo Adrastos, najprzedniejszy wśród najeźdźców, miał smoka wyrzeźbionego na tarczy.</pr> Ares z wojny szałem.</wers_wciety>
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ <wers_wciety typ="2">Bo Zeus nie cierpi dumnych głów,</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="3">A widząc ich wyniosły lot</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">I złota chrzęst, i pychę słów,</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="3">Wypuścił swój piorunny grot<pr><slowo_obce>piorunny grot</slowo_obce> --- jeden z siedmiu książąt, którzy najechali Teby, olbrzymi Kapaneus, runął rażony od gromu Zeusa.</pr></wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">I w zwycięstwa samym progu</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="3">Skarcił butę w dumnym wrogu.</wers_wciety>
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ A ugodzony wznak na ziemię runie/
+ <wers_wciety>Ten, który w namiętnym gniewie</wers_wciety>/
+ Miasto pogrzebać chciał w ognia całunie/
+ <wers_wciety>I jak wicher dął w zarzewie.</wers_wciety>/
+ Legł on od Zeusa gromu powalony,/
+ Innym znów Ares inne znaczy zgony.
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ <wers_wciety typ="2">Bo siedmiu --- siedmiu strzegło wrót,</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="3">Na męża mąż wymierzył dłoń,</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">Dziś w stosach lśni za zwycięstw trud</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="3">Ku Zeusa czci pobitych broń.</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">Ale przy jednej miasta bramie</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="3">Nie błyszczy żaden chwały łup,</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">Gdzie brat na brata podniósł ramię,</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="3">Tam obok trupa poległ trup.</wers_wciety>
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ Więc teraz Nike,<pe>Nike --- bogini zwycięstwa, także: samo zwycięstwo.</pe> czci syta i sławy,/
+ <wers_wciety>Zwraca ku Tebom radosne swe oczy,</wers_wciety>/
+ Po twardym znoju i po walce krwawej/
+ <wers_wciety>Rzezi wspomnienie niech serca nie mroczy;</wers_wciety>/
+ Idźmy do świątyń, a niechaj na przedzie/
+ Teb skoczny Bakchus<pr>Bakchus urodził się rzekomo w Tebach z matki Semeli, dlatego nazywano go <wyroznienie>tebańskim</wyroznienie> bogiem.</pr> korowody wiedzie.
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ <wers_wciety typ="2">Lecz otóż widzę, jak do nas tu zdąża</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="3">Kreon, co ziemią tą włada,</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">Nowy bóstw wyrok go w myślach pogrąża,</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="3">Ważne on plany waży i układa.</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">Widno, że zbadać chciałby nasze zdanie,</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">Skoro tu starców wezwał na zebranie.</wers_wciety>
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O Tebańczycy, nareszcie bogowie/
+ Z burzy i wstrząśnień wyrwali to miasto;/
+ A jam was zwołał tutaj przed innymi,/
+ Boście wy byli podporami tronu/
+ Za Laiosa i Edypa rządów,/
+ I po Edypa zgonie młodzieniaszkom/
+ Pewną swą radą służyliście chętnie./
+ Kiedy zaś oni za losu wyrokiem/
+ Polegli obaj w bratobójczej walce,/
+ Krwią pokajawszy braterskie prawice,/
+ Wtedy ja władzę i tron ten objąłem,/
+ Który mi z prawa po zmarłych przypada./
+ <begin id="b1188560798082"/><motyw id="m1188560798082">Władza</motyw>Trudno jest duszę przeniknąć człowieka,/
+ Jego zamysły i pragnienia, zanim/
+ On ich na szerszym nie odsłoni polu./
+ Ja tedy władcę, co by, rządząc miastem,/
+ Wnet się najlepszych nie imał zamysłów/
+ I śmiało woli swej nie śmiał ujawnić,/
+ Za najgorszego uważałbym pana./
+ A gdyby wyżej nad dobro publiczne/
+ Kładł zysk przyjaciół, za nic bym go ważył./
+ I nie milczałbym, klnę się na Jowisza/
+ Wszechwidzącego, gdybym spostrzegł zgubę/
+ Zamiast zbawienia kroczącą ku miastu./
+ Nigdy też wroga nie chciałbym ojczyzny/
+ Mieć przyjacielem, o tym przeświadczony,/
+ Że nasze szczęście w szczęściu miasta leży,/
+ I jego dobro przyjaciół ma raić./
+ Przez te zasady podnoszę to miasto/
+ I tym zasadom wierny obwieściłem/
+ Ukaz ostatni na Edypa synów./
+ Aby dzielnego w walce Eteokla./
+ Który w obronie poległ tego miasta,/
+ W grobie pochować i uczcić ofiarą,/
+ Która w kraj zmarłych za zacnymi idzie;/
+ Brata zaś jego, Polinika mniemam,/
+ Który to bogów i ziemię ojczystą/
+ Naszedł z wygnania i ognia pożogą/
+ Zamierzał zniszczyć, i swoich rodaków/
+ Krwią się napoić, a w pęta wziąć drugich,/
+ Wydałem rozkaz, by chować ni płakać/
+ Nikt się nie ważył, lecz zostawił ciało/
+ Przez psy i ptaki w polu poszarpane./
+ Taka ma wola, a nie ścierpię nigdy,/
+ By źli w nagrodzie wyprzedzili prawych./
+ Kto za to miastu temu dobrze życzy,/
+ W zgonie i w życiu dozna mej opieki.<end id="e1188560798082"/>
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Tak więc, Kreonie, raczysz rozporządzać/
+ Ty co do wrogów i przyjaciół grodu,/
+ A wszelka władza zaprawdę ci służy,/
+ I nad zmarłymi, i nami, co żyjem.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>A więc czuwajcie nad mymi rozkazy.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Poleć młodszemu straż nad tym i pieczę.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Przecież tam stoją straże w pogotowiu.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Czegóż byś tedy od nas jeszcze żądał?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Byście niesfornym stanęli oporem.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Głupi ten, kto by na śmierć się narażał.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Tak, śmierć go czeka! Lecz wielu do zguby/
+ Popchnęła żądza i zysku rachuby.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O najjaśniejszy, nie powiem, że w biegu/
+ Spiesząc ja tutaj tak się zadyszałem,/
+ Bom ja raz po raz przystawał po drodze/
+ I chciałem na zad zawrócić z powrotem,/
+ A dusza tak mi mówiła co chwila:/
+ Czemuż to, głupi, ty karku nadstawiasz?/
+ Czemuż tak lecisz? przecież może inny/
+ Donieść to księciu; na cóż ty masz skomleć?/
+ Tak sobie myśląc, spieszyłem powolnie,/
+ A krótka droga wraz mi się wzdłużała./
+ Na koniec myślę: niech będzie, co będzie,/
+ I staję, książę, przed tobą i powiem,/
+ Choć tak po prawdzie sam nie wiem zbyt wiele./
+ A zresztą tuszę, że nic mnie nie czeka,/
+ Chyba, co w górze było mi pisane.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Cóż więc nadmierną przejmuje cię trwogą?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Zacznę od siebie, żem nie zrobił tego,/
+ Co się zdarzyło, anim widział sprawcy,/
+ Żem więc na żadną nie zarobił karę.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Dzielnie warujesz i wałujesz sprawę,/
+ Lecz jasne, że coś przynosisz nowego.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Bo to niesporo na plac ze złą wieścią.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Lecz mów już w końcu i wynoś się potem.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ A więc już powiem. Trupa ktoś co tylko/
+ Pogrzebał skrycie i wyniósł się chyłkiem,/
+ Rzucił garść ziemi i uczcił to ciało.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Co mówisz? Któż był tak bardzo bezczelny?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Tego ja nie wiem, bo żadnego znaku/
+ Ani topora, motyki nie było./
+ Ziemia wokoło była gładka, zwarta,/
+ Ani w niej stopy, ni żadnej kolei,/
+ Lecz, krótko mówiąc, sprawca znikł bez śladu./
+ Skoro też jeden ze straży rzecz wskazał,/
+ Zaraz nam w myśli, że w tym jakieś licho./
+ Trup znikł, a leżał nie pod grubą zaspą,/
+ Lecz przyprószony, jak czynią, co winy/
+ Się wobec zmarłych strachają; i zwierza/
+ Lub psów szarpiących trupy ani śladu./
+ Więc zaczął jeden wyrzekać na drugich,/
+ Jeden drugiego winować, i było/
+ Blisko już bójki, bo któż by ich zgodził?/
+ W każdym ze straży wietrzyliśmy sprawcę,/
+ Lecz tak na oślep, bo nikt się nie przyznał./
+ I my gotowi: i żary brać w ręce,/
+ I w ogień skoczyć, i przysiąc na bogów,/
+ Że nie my winni, ani byli w spółce/
+ Z tym, co obmyślił tę rzecz i wykonał./
+ Więc koniec końcem, gdy dalej tak nie szło,/
+ Jeden rzekł słowo, które wszystkim oczy/
+ Zaryło w ziemię; bośmy nie wiedzieli,/
+ Co na to odrzec, a strach nas zdjął wielki,/
+ Co z tego będzie. Rzekł więc na ten sposób,/
+ Że tobie wszystko to donieść należy./
+ I tak stanęło, a mnie nieszczęsnemu/
+ Los kazał zażyć tej przyjemnej służby./
+ Więc po niewoli sobie i wam staję./
+ Bo nikt nie lubi złych nowin zwiastuna.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+<strofa>
+ O panie, mnie już od dawna się roi,/
+ Że się bez bogów przy tym nie obeszło.
+</strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Milcz, jeśli nie chcesz wzbudzić mego gniewu,/
+ I prócz starości ukazać głupoty./
+ Bo brednie pleciesz, mówiąc, że bogowie/
+ O tego trupa na ziemi się troszczą./
+ Czyżby z szacunku, jako dobroczyńcę,/
+ Jego pogrzebli, jego, co tu wtargnął,/
+ Aby świątynie i ofiarne dary/
+ Zburzyć, spustoszyć ich ziemię i prawa?/
+ Czyż, według ciebie, bóstwa czczą zbrodniarzy?/
+ O nie, przenigdy! Lecz tego tu miasta/
+ Ludzie już dawno przeciw mnie szemrając/
+ Głową wstrząsali i jarzmem ukrycie/
+ Przeciw mym rządom i mojej osobie./
+ Wiem ja to dobrze, że za ich pieniądze/
+ Straże się tego dopuściły czynu./
+ Bo nie ma gorszej dla ludzi potęgi,/
+ Jak pieniądz: on to i miasta rozburzą,/
+ On to wypiera ze zagród i domu,/
+ On prawe dusze krzywi i popycha/
+ Do szpetnych kroków i nieprawych czynów./
+ Zbrodni on wszelkiej ludzkości jest mistrzem/
+ I drogowskazem we wszelkiej sromocie./
+ A ci, co czyn ten za pieniądz spełnili,/
+ Wreszcie spóźnione wywołali kaźnie./
+ Bo jeśli dotąd Zeusowi hołd składam,/
+ Miarkuj to dobrze, a klnę się przysięgą,/
+ Jeśli wy zaraz schwytanego sprawcy/
+ Nie dostawicie przed moje oblicze,/
+ To jednej śmierci nie będzie wam dosyć,/
+ Lecz wprzódy wisząc będziecie zeznawać,/
+ Byście w przyszłości wiedzieli, skąd grabić/
+ I ciągnąć zyski, i mieli naukę,/
+ Że nie na wszelki zysk godzić należy./
+ Bo to jest pewne, że brudne dorobki/
+ Częściej do zguby prowadzą, niż szczęścia.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Wolnoż mi mówić? czy pójść mam w milczeniu?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Czyż nie wiesz jeszcze, jak głos twój mi wstrętny?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Uszy ci rani, czy też duszę twoją?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Cóż to? chcesz badać, skąd idą me gniewy?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Sprawca ci duszę, a ja uszy trapię.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Cóż to za urwisz z niego jest wierutny!</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>A przecież nie ja czyn ten popełniłem.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Ty! --- swoją duszą frymarcząc w dodatku.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O nie!/
+ Próżne to myśli, próżniejsze domysły.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Zmyślne twe słowa, lecz jeżeli winnych/
+ Mi nie stawicie, to wnet wam zaświta,/
+ Że brudne zyski sprowadzają kaźnie.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O, niech go ujmą, owszem, lecz cokolwiek/
+ Teraz się stanie za dopustem losu;/
+ Ty mnie już tutaj nie zobaczysz więcej;/
+ Bo już i teraz dziękuję ja bogom,/
+ Żem wbrew nadziei stąd wyszedł bez szwanku.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Siła jest dziwów, lecz nad wszystkie sięga/
+ <wers_wciety typ="2">Dziwy człowieka potęga.</wers_wciety>/
+ Bo on prze śmiało poza sine morze,/
+ <wers_wciety typ="2">Gdy toń się wzdyma i kłębi.</wers_wciety>/
+ I z roku na rok swym lemieszem porze/
+ <wers_wciety typ="2">Matkę-ziemicę do głębi.</wers_wciety>
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ Lotny ród ptaków i stepu zwierzęta/
+ I dzieci fali usidla on w pęta,/
+ <wers_wciety typ="2">Wszystko rozumem zwycięży.</wers_wciety>/
+ Dzikiego zwierza z gór ściągnie na błonie,/
+ Krnąbrny kark tura i grzywiaste konie/
+ <wers_wciety typ="2">Ujarzmi w swojej uprzęży.</wers_wciety>
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ Wynalazł mowę i myśli dal skrzydła/
+ I życie ujął w porządku prawidła,/
+ Od mroźnych wichrów na deszcze i gromy/
+ Zbudował sobie schroniska i domy,/
+ <wers_wciety typ="2">Na wszystko z radą on gotów.</wers_wciety>/
+ Lecz choćby śmiało patrzał w wiek daleki./
+ Choć ma na bóle i cierpienia leki./
+ <wers_wciety typ="2">Śmierci nie ujdzie on grotów.</wers_wciety>
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ A sił potęgę, które w duszy tleją,/
+ Popchnie on zbrodni lub cnoty koleją;/
+ Jeżeli prawa i bogów cześć wyzna./
+ <wers_wciety typ="2">To hołd mu odda ojczyzna;</wers_wciety>/
+ A będzie jej wrogiem ten, który nie z bogiem/
+ <wers_wciety typ="2">Na cześć i prawość się ciska.</wers_wciety>/
+ Niechajby on sromu mi nie wniósł do domu./
+ <wers_wciety typ="2">Nie skalał mego ogniska.</wers_wciety>
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ Lecz jakiż widok uderza me oczy?/
+ Czyż ja zdołałbym wbrew prawdzie zaprzeczyć,/
+ Że to dzieweczka idzie Antygona?/
+ O ty nieszczęsna, równie nieszczęsnego/
+ Edypa córo!/
+ Cóż-że się stało? czy cię na przestępstwie/
+ Ukazu króla schwytano, i teraz/
+ Wskutek tej zbrodni prowadzą jak brankę?
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Oto jest dziewka, co to popełniła./
+ Tę schwytaliśmy. Lecz gdzieżeż jest Kreon?
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Wychodzi oto z domu w samą porę.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Cóż to? jakież tu zeszedłem zdarzenie?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Niczego, panie, nie trza się odrzekać,/
+ Bo myśl późniejsza kłam zada zamysłom;/
+ Ja bo dopiero kląłem, że już nigdy/
+ Nie stanę tutaj po groźbach, coś miotał,/
+ Ale ta nowa, wielka niespodzianka/
+ Nie da się zmierzyć z nijaką radością;/
+ Idę wiec, chociaż tak się zaklinałem,/
+ Wiodąc tę dziewkę, którą przychwytano,/
+ Gdy grób gładziła; żaden los tym razem/
+ Mnie tu nie przywiódł, lecz własne odkrycie./
+ Sądź ją i badaj; jam sobie zasłużył,/
+ Bym z tych opałów wydostał się wreszcie.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Jakim sposobem i gdzieżeś ją schwytał?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Trupa pogrzebiąc. W dwóch słowach masz wszystko.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Czy pewny jesteś tego, co tu głosisz?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Na własne oczy przecież ją widziałem/
+ Grzebiącą trupa; chyba jasno mówię.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Więc na gorącym zszedłeś ją uczynku?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>STRAŻNIK</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Tak się rzecz miała: kiedyśmy tam przyszli,/
+ Groźbami twymi srodze przepłoszeni,/
+ Zmietliśmy z trupa ziemię i znów nagie/
+ I już nadpsute zostawiwszy ciało/
+ Na bliskim wzgórzu siedliśmy, to bacząc,/
+ By nam wiatr nie niósł wstrętnego zaduchu./
+ A jeden beształ drugiego słowami,/
+ By się nie lenić i nie zaspać sprawy./
+ To trwało chwilę; a potem na niebie/
+ Zabłysnął w środku ognisty krąg słońca/
+ I grzać poczęło; aż nagle się z ziemi/
+ Wicher poderwał i wśród strasznej trąby/
+ Wył po równinie, drąc liście i korę/
+ Z drzew, i zapełnił kurzawą powietrze;/
+ Przymknąwszy oczy, drżeliśmy od strachu./
+ A kiedy wreszcie ten szturm się uciszył,/
+ Widzimy dziewkę, która tak boleśnie/
+ Jak ptak zawodzi, gdy znajdzie swe gniazdo/
+ Obrane z piskląt i opustoszałe./
+ Tak ona, trupa dojrzawszy nagiego,/
+ Zaczyna jęczeć i przekleństwa miotać/
+ Na tych, co brata obnażyli ciało./
+ I wnet przynosi garść suchego piasku,/
+ A potem z wiadra, co dźwiga na głowie,/
+ Potrójnym płynem martwe skrapia zwłoki<pr><slowo_obce>Potrójnym płynem martwe skrapia zwłoki</slowo_obce> --- Antygona skropiła ciało płynem zmieszanym z wina, mleka i oliwy.</pr>./
+ My wiec rzucimy się na nią i dziewkę/
+ Chwytamy, ona zaś nic się nie lęka./
+ Badamy dawne i świeże jej winy./
+ Ona zaś żadnej nie zaprzecza zbrodni,/
+ Co dla mnie miłe, lecz i przykre było./
+ Bo że z opałów sam się wydostałem,/
+ Było mi słodkie, lecz żem w nie pogrążył/
+ Znajomych, przykre. Chociaż ostatecznie,/
+ Skórom ja cały, resztę lekko ważę.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<begin id="b1188561690295"/><motyw id="m1188561690295">Konflikt</motyw><naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Lecz ty, co głowę tak skłaniasz ku ziemi,/
+ Mów, czy to prawda, czy donos kłamliwy?
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Jam to spełniła, zaprzeczyć nie myślę.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Ty więc się wynoś, gdzie ci się podoba,/
+ Wolny od winy i ciężkich podejrzeń./
+ A ty odpowiedz mi teraz w dwóch słowach,/
+ Czyżeś wiedziała o moim zakazie?
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Wiedziałam dobrze. Wszakże nie był tajny.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>I śmiałaś wbrew tym stanowieniom działać?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Przecież nie Jowisz obwieścił to prawo,/
+ Ni wola Diki<pr>Dike, bogini sprawiedliwości, córka Jowisza, siedząca na tronie obok niego. Inne wyobrażenie wyznaczało jej tron w podziemiach, tam, gdzie się na ludzi wymierza sprawiedliwość.</pr> podziemnych bóstw siostry,/
+ Taka ród ludzki związała ustawą./
+ A nie mniemałam, by ukaz twój ostry/
+ Tyle miał wagi i siły w człowieku,/
+ Aby mógł łamać święte prawa boże,/
+ Które są wieczne i trwają od wieku,/
+ Że ich początku nikt zbadać nie może./
+ Ja więc nie chciałam ulęknąć się człeka/
+ I za złamanie praw tych kiedyś bogom/
+ Zdawać tam sprawę. Bom śmierci ja pewna/
+ Nawet bez twego ukazu; a jeśli/
+ Wcześniej śmierć przyjdzie, za zysk to poczytam./
+ Bo komu przyszło żyć wśród nieszczęść tylu,/
+ Jakże by w śmierci zysku nie dopatrzył?/
+ Tak więc nie mierzi mnie śmierci ta groźba,/
+ Lecz mierziłoby mnie braterskie ciało/
+ Niepogrzebane. Tak, śmierć mnie nie straszy,/
+ A jeśli głupio działać ci się zdaję,/
+ Niech mój nierozum za nierozum staje.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Krnąbrne po krnąbrnym dziewczyna ma ojcu/
+ Obejście, grozie nie ustąpi łatwo.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Lecz wiedz, że często zamysły zbył harde/
+ Spadają nisko, że często się widzi./
+ Jako żelazo najtwardsze wśród ognia/
+ Gnie się i mimo swej twardości pęka;/
+ Wiem też, że drobne wędzidło rumaki/
+ Dzikie poskramia. Bo tym nieprzystojna/
+ Wyniosłość, którzy u innych w niewoli./
+ Dziewka ta jedną splamiła się winą/
+ Rozkazy dane obchodząc i łamiąc,/
+ Teraz przed drugim nie sroma się gwałtem,/
+ Z czynu się chełpi i nadto urąga./
+ Lecz nie ja mężem, lecz ona by była,/
+ Gdyby postępek ten jej uszedł płazem./
+ Ale czy z siostry, czy choćby i bliższej/
+ Krwią mi istoty ona pochodziła,/
+ Ona i siostra nie ujdą przenigdy/
+ Śmierci straszliwej; bo i siostrę skarcę,/
+ Że jej spólniczką była w tym pogrzebie./
+ Wołać mi tamtą, którą co dopiero/
+ Widziałem w domu zmieszaną, szaloną./
+ Tak duch zazwyczaj tych zdradza, co tajnie/
+ Się dopuścili jakiegoś występku./
+ Wstręt zaś ja czuję przeciw tym złoczyńcom,/
+ Którzy swe grzechy chcą polem upiększać.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Chceszli co więcej, czyli śmierć mi zadać?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>O! nie! w tym jednym zawiera się wszystko.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Więc na cóż zwlekać?. Jako twoje słowa/
+ Mierżą, i oby zawsze mnie mierziły,/
+ Tak wstrętne tobie wszelkie me postępki./
+ A jednak, skąd bym piękniejszą ja sławę/
+ Uszczknęła, jako z brata pogrzebania./
+ I ci tu wszyscy rzecz by pochwalili,/
+ Gdyby im trwoga nie zawarła mowy./
+ Ale tyranów los ze wszech miar błogi,/
+ Wolno im czynić, co zechcą, i mówić.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Sama tak sądzisz pośród Kadinejczyków.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>I ci tak sądzą, lecz stulają wargi.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Nie wstyd ci, jeśli od tych się wyróżniasz?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Czcić swe rodzeństwo nie przynosi wstydu.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Nic był ci bratem ten, co poległ drugi?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Z jednego ojca i matki zrodzonym.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Czemuż więc niesiesz cześć, co jemu wstrętna?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Zmarły nie rzuci mi skargi tej w oczy.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Jeśli na równi z nim uczcisz złoczyńcę?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Nie jak niewolnik, lecz jak brat on zginął.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KKEON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>On, co pustoszył kraj, gdy tamten bronił?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>A jednak Hades pożąda praw równych.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Dzielnemu równość ze złym nie przystoi.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Któż wie, czy takie wśród zmarłych są prawa?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Wróg i po śmierci nie stanie się miłym.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa><wers_cd>Współkochać przyszłam, nie współnienawidzić.</wers_cd></strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Jeśli chcesz kochać, kochaj ich w Hadesie,/
+ U mnie nie będzie przewodzić kobieta.
+ </strofa><end id="e1188561690295"/>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Lecz otóż wiodą Ismenę, o panie,/
+ Widać jej boleść i słychać jej łkanie./
+ A jakaś chmura przesłania jej oczy/
+ <wers_wciety typ="2">I piękną dziewki twarz mroczy.</wers_wciety>
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O ty, co w domu przypięłaś się do mnie/
+ Jak wąż podstępnie, żem wiedzieć wręcz nie mógł./
+ Iż na mą zgubę dwa wyrodki żywię,/
+ Nuże, mów teraz, czyś była wspólniczką/
+ W tym pogrzebaniu, lub wyprzyj się winy.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<begin id="b1188561970096"/><motyw id="m1188561970096">Siostra</motyw><naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Winna ja jestem, jak stwierdzi to siostra,/
+ I biorę na się tej zbrodni połowę.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Lecz sprawiedliwość przeczy twym twierdzeniom;/
+ Aniś ty chciała, ni jać przypuściłam.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Jednak w niedoli twojej nie omieszkam/
+ Wziąć na się cząstkę twych cierpień i kaźni.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Hades i zmarli wiedzą, kto to zdziałał./
+ <begin id="b1188561798583"/><motyw id="m1188561798583">Miłość</motyw>Słowami świadczyć miłość --- to nie miłość.<end id="e1188561798583"/>
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O, nie zabraniaj mi, siostro, choć w śmierci/
+ Z tobą się złączyć i uczcić zmarłego.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Nie chcę twej śmierci, a nie zwij twym dziełem/
+ Coś nie sprawiła; mój zgon starczy bratu.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Lecz jakiż żywot mnie czeka bez ciebie?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Pytaj Kreona! Zwykłaś nań ty baczyć.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Po cóż mnie dręczysz bez żadnej potrzeby?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Cierpię ja, że mi śmiać przyszło się z ciebie.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>W czym bym choć teraz ci przydać się mogła?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Myśl o ratunku, ja go nie zawiszczę.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>O, ja nieszczęsna! więc chcesz mnie porzucić?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Wybrałaś życie --- ja życia ofiarę.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Skąd wiesz, co na dnie słów moich się kryje?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>W słowach ty rady, ja szukałam w czynie.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>A jednak wina ta sama nas łączy.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Bądź zdrowa, żyjesz, --- a moja już dusza/
+ W krainie śmierci... zmarłym świadczyć może.
+ </strofa>
+</kwestia><end id="e1188561970096"/>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Z dziewcząt się jednej teraz zwichnął rozum,/
+ Druga od młodu wciąż była szalona.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O władco, w ludziach zgnębionych nieszczęściem/
+ Umysł się chwieje pod ciosów obuchem.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>W tobie zaiste, co łączysz się z zbrodnią,</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Bo cóż mi życie warte bez mej siostry?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Jej nie nazywaj --- bo ona już zmarła.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Więc narzeczoną chcesz zabić ty syna?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Są inne łany dla jego posiewu.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Lecz on był dziwnie do niej dostrojony.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Złymi dla synów niewiasty się brzydzę.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ISMENA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Drogi Hajmonie, jak ojciec cię krzywdzi!</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Twój głos i swadźby zbyt mierżą mnie twoje.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>A więc chcesz wydrzeć kochankę synowi?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Hades posłaniem będzie tej miłości.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Taka więc wola, że ta umrzeć musi?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Twoja i moja; lecz dosyć tych zwlekań;/
+ Wiedźcie je, sługi, w dom, bo odtąd mają/
+ Żyć jak niewiasty, nie według swej woli./
+ Toć i zbyt śmiałe ulękną się serca,/
+ Gdy widmo śmierci zaglądnie im w oczy.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Szczęśliwy, kogo w życiu klęski nie dosięgły,/
+ Bo skoro bóg potrząśnie domowymi węgły,/
+ <wers_wciety typ="2">Z jednego gromu cały szereg nieci,</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">Po ojcach godzi i w dzieci.</wers_wciety>/
+ Tak jako fale na morzu się piętrzą,/
+ Gdy wicher tracki<pr><slowo_obce>wicher tracki</slowo_obce> --- morze na wybrzeżach Tracji uchodziło za bardzo burzliwe.</pr> do głębiny wpadnie/
+ I ryje iły drzemiące gdzieś na dnie,/
+ Aż brzeżne skały od burzy zajęczą: ---
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ Tak już od wieków w Labdakidów domy/
+ Po dawnych gromach nowe godzą gromy,/
+ <wers_wciety typ="2">Bóle minionych pokoleń</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">Nie niosą ulg i wyzwoleń.</wers_wciety>/
+ I ledwie słońce promienie rozpostrze/
+ Ponad ostatnią odnogą rodzeństwa,/
+ A już bóstw krwawych podcina ją ostrze,/
+ Obłęd i szału przekleństwa.
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ O Zeusie, któż się z twą potęgą zmierzy?/
+ Ciebie ni czasu odwieczne miesiące,/
+ Ni sen nie zmoże wśród swoich obierzy./
+ Ty, co Olimpu szczyty jaśniejące/
+ <wers_wciety typ="2">Przez wieki dzierżysz promienny,</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">Równy w swej sile, niezmienny.</wers_wciety>/
+ A wieczne prawo gniecie ziemi syny,/
+ Że nikt żywota nie przejdzie bez winy.
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ Nadzieja złudna, bo jednym da skrzydła,/
+ <wers_wciety typ="2">Drugich omota w swe sidła;</wers_wciety>/
+ Żądz lotnych wzbudzi w nich ognie./
+ <wers_wciety typ="2">Aż życie pióra te pognie.</wers_wciety>/
+ A wieczną prawda, że w przystępie dumy/
+ Mienią dobrymi ci nieprawe czyny./
+ Którym bóg zmieszał rozumy!/
+ Nikt się na ziemi nie ustrzeże winy./
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ Lecz otóż Hajmon, z twojego potomstwa/
+ Wiekiem najmłodszy; widocznie boleje/
+ Nad ciężkim losem swej umiłowanej/
+ <wers_wciety typ="2">I po swym szczęściu łzy leje.</wers_wciety>
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Wkrótce przejrzymy jaśniej od wróżbitów./
+ O synu! czyż ty przybywasz tu gniewny/
+ Wskutek wyroku na twą narzeczoną,/
+ Czy w każdej doli zachowasz mnie miłość?
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Twoim ja, ojcze! Skoro mądrze radzisz,/
+ Idę ja chętnie za twoim przewodem;/
+ I żaden związek nie będzie mi droższy/
+ Ponad wskazówki z ust twoich rozumnych.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O! tak, mój synu, być zawsze powinno,/
+ Zdanie ojcowskie ponad wszystkim ważyć./
+ Przecież dlatego błagają ojcowie,/
+ Aby powolnych synów dom im chował,/
+ Którzy by krzywdy od wrogów pomścili,/
+ A równo z ojcem uczcili przyjaciół./
+ Kto by zaś płodził potomstwo nic warte,/
+ Cóż by on chował, jak troski dla siebie,/
+ A wobec wrogów wstyd i pośmiewisko?/
+ Synu, nie folguj wiec żądzy, nie porzuć/
+ Dla marnej dziewki rozsądku, wiedz dobrze,/
+ Że nie ma bardziej mroźnego uścisku,/
+ Jak w złej kobiety ramionach; bo trudno/
+ O większą klęskę, jako zły przyjaciel./
+ Przeto ze wstrętem ty porzuć tę dziewkę,/
+ Aby w Hadesie innemu się dała./
+ Bo skorom poznał, że z całego miasta/
+ Ona jedyna, oparła się prawu,/
+ Nie myślę stanąć wszem wobec jak kłamca,/
+ Ale ją stracę; rodzinnego Zeusa<pr><slowo_obce>Zeus rodzinny</slowo_obce> --- Zeus opiekuńczy nad rodziną.</pr>/
+ Niechby błagała; <begin id="b1188562576807"/><motyw id="m1188562576807">Dom, Państwo</motyw>jeśli wśród rodziny/
+ Nie będzie ładu, jak obcych poskromię?/
+ Bo kto w swym domu potrafi się rządzić,/
+ Ten sterem państwa pokieruje dobrze;/
+ Kto zaś zuchwale przeciw prawu działa/
+ I tym, co rządzą, narzucać chce wolę,/
+ Ten nie doczeka się mego uznania./
+ Wybrańcom ludu posłusznym być trzeba/
+ W dobrych i słusznych, nawet w innych sprawach./
+ Takiego męża rządom bym zaufał,/
+ Po takim służby wyglądał ochotnej,/
+ Taki by w starciu oszczepów i w walce/
+ Wytrwał na miejscu jak dzielny towarzysz./
+ Nie ma zaś większej klęski od nierządu,/
+ On gubi miasta, on domy rozburza,/
+ On wśród szeregów roznieca ucieczkę./
+ Zaś pośród mężów powolnych rozkazom/
+ Za życia puklerz stanie posłuszeństwo./
+ Tak więc wypada strzec prawa i władzy/
+ I nie ulegać niewiast samowoli./
+ Jeżeli upaść, to z ręki paść męskiej,/
+ Bo hańba doznać od niewiasty klęski.
+ </strofa>
+</kwestia><end id="e1188562576807"/>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Nam, jeśli starość rozumu nie tłumi,/
+ Zdajesz się mówić o tym bardzo trafnie.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Ojcze, najwyższym darem łaski bogów/
+ Jest niewątpliwie u człowieka rozum./
+ A ja słuszności twoich słów zaprzeczyć/
+ Ani bym umiał, ani chciałbym zdołać./
+ Ale sąd zdrowy mógłbym mieć też inny./
+ Mam ja tę wyższość nad tobą, że mogę/
+ Poznać, co ludzie mówią, czynią, ganią,/
+ Bo na twój widok zdejmuje ich trwoga,/
+ I słowo, ciebie rażące, zamiera./
+ A więc cichaczem przyszło mi wysłuchać,/
+ Jak miasto nad tą się żali dziewicą,/
+ Że ze wszech niewiast najmniej ona winna,/
+ Po najzacniejszym czynie marnie kończy./
+ Czyż bo ta, co w swym nie przeniosła sercu,/
+ By brat jej leżał martwy bez pogrzebu,/
+ Psom na pożarcie i ptactwu dzikiemu,/
+ Raczej nagrody nie godna jest złotej?/
+ Takie się głosy odzywają z cicha./
+ Ja zaś, o ojcze, niczego nie pragnę,/
+ Jak by się tobie dobrze powodziło./
+ Bo jestli większy skarb nad dobre imię/
+ Ojca dla dzieci, lub dzieci dla ojca?/
+ Nie żyw więc tego, ojcze, przeświadczenia,/
+ Że tylko twoje coś warte jest zdanie;/
+ Bo kto jedynie sam sobie zawierzy,/
+ Na swojej mowie polega i duszy,/
+ Gdy go odsłonią, pustym się okaże./
+ Choćby był mądry, przystoi mężowi/
+ Ciągle się uczyć, a niezbyt upierać./
+ Widzisz przy rwących strumieniach, jak drzewo,/
+ Które się nagnie, zachowa konary,/
+ A zbyt oporne z korzeniami runie./
+ Także i żeglarz, który zbyt naciągnie/
+ Żagle i folgi nie daje, przewróci/
+ Łódź i osiądzie bez ławic na desce./
+ Ustąp ty przeto i zaniechaj gniewu,/
+ Bo jeśli wolno sądzić mnie młodszemu,/
+ Mniemam, że taki człowiek najprzedniejszy,/
+ Który opływa w rozum z przyrodzenia;/
+ Jeśli tak nie jest --- a i to się zdarzy, ---/
+ Niechaj rad dobrych zbyt lekko nie waży.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O panie, słuchaj, jeśli w porę mówi,/
+ A ty znów ojca; obaj mądrze prawią.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ A więc w mym wieku mam mądrości szukać/
+ I brać nauki u tego młokosa?
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+<strofa>
+Nie w nieprawości; a jeśli ja młody,/
+To na rzecz raczej, niż wiek, baczyć trzeba.
+</strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Na rzecz, niesfornym która cześć oddaje?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Ni słowem śmiałbym cześć taką zalecać.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>A czyż nie w takie popadła ta błędy?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Przeczy głos ludu, co mieszka w Teb grodzie.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Więc lud mi wskaże, co ja mam zarządzać?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Niemal jak młodzian porywczy przemawiasz.</strofa></kwestia>
+
+
+<begin id="b1188562762586"/><motyw id="m1188562762586">Państwo, Władza</motyw><naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Sobie czy innym gwoli ja tu rządzę?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Marne to państwo, co li panu służy.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Czyż nie do władcy więc państwo należy?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Pięknie byś wtedy rządził... na pustyni.</strofa></kwestia><end id="e1188562762586"/>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Ten, jak się zdaje, z tamtą dziewką trzyma.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Jeśli ty dziewką; o ciebie się troskam.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Z ojcem się swarząc, o przewrotny synu?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Bo widzę, że ty z drogi zbaczasz prawej.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Błądzęż ja strzegąc godności mej władzy?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Nie strzeżesz --- władzą pomiatając bogów.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>O niski duchu, na służbie kobiety!</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Bo w służbie złego nie znajdziesz minie nigdy.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Cała twa mowa jej sprawy ma bronić.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Twej sprawy, mojej i podziemnych bogów.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Nigdy już żywcem ty jej nie poślubisz.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Zginie --- to śmiercią sprowadzi zgon inny.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>A więc już groźbą śmiesz we mnie ty godzić?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Cóż warta groźba, gdzie puste zamysły?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Wnet pożałujesz twych nauk, młokosie!</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Nie byłbyś ojcem, rzekłbym, żeś niemądry.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Niewiast służalcze, przestań się uprzykrzać!</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Chcesz więc ty mówić, a drugich nie słuchać?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Doprawdy? Ale, na Olimp, wiedz o tym,/
+ Że cię twe drwiny o zgubę przyprawią./
+ Wiedźcie tu dziewkę; niechajże wyrodna/
+ W oczach kochanka tu ginie natychmiast.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>HAJMON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Nie umrze ona przy mnie! nie marz o tym./
+ Nie ujrzę tego! raczej ty nie ujrzysz/
+ Więcej mojego oblicza, jeżeli/
+ W szale na bliskich porywać się myślisz.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Uniesion gniewem wypadł on, o władco./
+ A w młodej głowie rozpacz złym doradcą.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Niech myśli, czyny knuje on zuchwałe/
+ Ale tych dziewek nie wyrwie on śmierci,
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Jak to? czyż obie ty zgładzić zamyślasz?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Niewinna ujdzie: słusznie mnie strofujesz.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>A jakiż tamtej gotujesz ty koniec?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Gdzieś na bezludnym zamknę ją pustkowiu./
+ W skalistym lochu zostawię żyjącą,/
+ Strawy przydając jej tyle, by kaźnię/
+ Pozbawić grozy i klątwy nie ściągnąć,/
+ A tam jej Hades, którego jedynie/
+ Z bogów uwielbia, może da zbawienie, ---/
+ Lub pozna wreszcie, jeśli marnie zginie,/
+ Że próżną służbą czcić Hadesu cienie.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Miłości, któż się wyrwie z twych obierzy,/
+ Miłości, która runiesz na ofiary,/
+ W gładkich dziew licach gdy rozniecisz czary./
+ Kroczysz po morzu i wśród chat pasterzy,/
+ Ni bóg nie ujdzie przed twoim nawałem,/
+ Ani śmiertelny. Kim władasz, wre szałem.
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ Za twym podmuchem, do winy/
+ Zboczy i prawy wraz człowiek;/
+ Spory ty szerzysz wśród jednej rodziny./
+ Urok wystrzela zwycięsko spod powiek/
+ Dziewicy, sięgnie i praw majestatu/
+ Moc Afrodyty, co przewodzi światu.
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ A i ja nawet, chociaż wiernie służę,/
+ Prawie się w duszy na ukazy burzę,/
+ <wers_wciety typ="2">A boleść serce mi rani,</wers_wciety>/
+ Bo straszny widok uderza me oczy:/
+ Do wszechchłonącej Antygona kroczy/
+ <wers_wciety typ="2">Ciemnej Hadesu przystani.</wers_wciety>
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<begin id="b1188563217251"/><motyw id="m1188563217251">Miłość, Rozpacz, Śmierć</motyw><naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Patrzcie, o patrzcie, wy ziemi tej dzieci,/
+ Na mnie, kroczącą w smutne śmierci cienie,/
+ Oglądającą ostatnie promienie/
+ Słońca, co nigdy już mi nie zaświeci,/
+ Bo mnie Hadesa dziś ręka śmiertelna/
+ Do Acherontu<pr>Acheront --- rzeka Tartaru.</pr> bladych wiedzie włości./
+ <wers_wciety typ="2">Ani zaznałam miłości,</wers_wciety>/
+ Ani mi zabrzmi żadna pieśń weselna;/
+ Ale na zimne Acherontu łoże/
+ <wers_wciety typ="2">Ciało nieszczęsne me złożę.</wers_wciety>
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba><uwaga>Czy to przypadkiem nie kwestia Przewodnika Chóru? Tak podejrzewam, trzeba by porównać z innnymi wydaniami. DG</uwaga>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Pieśni ty godna, i w chwały rozkwicie/
+ W kraj śmierci niesiesz twe życie./
+ Ani cię chorób przygnębiło brzemię,/
+ Ni miecza ostrze zwaliło na ziemię,/
+ Lecz własnowolna, nie dobiegłszy kresu,/
+ <wers_wciety typ="2">Żywa w kraj stąpasz Hadesu.</wers_wciety>
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Słyszałam niegdyś o frygijskiej Niobie,/
+ Córce Tantala, i jej strasznym zgonie./
+ Że skamieniała w swej niemej żałobie<pr>Niobe, która miała sześciu synów i sześć córek, urągała Latonie, która miała tylko Apollina i Artemidę. Gniew tych bogów zabił jej dzieci, a ona skamieniała z boleści.</pr>/
+ I odtąd ciągle we łzach bólu tonie./
+ <wers_wciety typ="2">Skała owiła ją jak bujne bluszcze.</wers_wciety>/
+ A na jej szczytach śnieg miecie, deszcz pluszcze;/
+ <wers_wciety typ="2">Rozpaczy łkaniem zroszone jej łono, ---</wers_wciety>/
+ Mnie też kamienną pościel przeznaczono.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Lecz ona przecież z krwi bogów jest rodem,/
+ My śmiertelnego pokolenia płodem./
+ Hołd jednak temu, kto choć w śmierci progu/
+ <wers_wciety typ="2">Dorówna bogu.</wers_wciety>
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Urągasz biednej. Czemuż obelżywą/
+ Mową mnie ranisz, pókim jeszcze żywą?/
+ Miasto i męże, dzierżący te grody./
+ Wzywam was, zwróćcie litosne swe oczy,/
+ I wy, Teb gaje i dirkejskie wody,/
+ Na mnie, co idę ku ciemnej pomroczy,/
+ Nie opłakana przez przyjaciół żale,/
+ Do niezwykłego grobowca gdzieś w skale./
+ <wers_wciety typ="2">O, ja nieszczęsna!</wers_wciety>/
+ Anim ja zmarła, ani też przy życiu,/
+ Śmierć mnie już trzyma w swym mroźnym spowiciu.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ W nadmiarze pychy zuchwałej/
+ <wers_wciety typ="2">Z tronem się Diki twe myśli i mowy</wers_wciety>/
+ Zderzyły w locie, złamały./
+ <wers_wciety typ="2">Zły duch cię ściga rodowy.</wers_wciety>
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Mowa ta głębią mego serca targa;/
+ Dotknąłeś ojca ty sromu,/
+ I w słowach twoich rozbrzmiała znów skarga/
+ <wers_wciety typ="2">Nad nieszczęściami Labdakidów domu.</wers_wciety>/
+ Straszna ja pomnę łożnicę,/
+ W której syn z matką zdrożne śluby wiąże./
+ <wers_wciety typ="2">Nieszczęśni moi rodzice!</wers_wciety>/
+ Klątwą brzemienna dziś do was podążę,/
+ Dziewiczość niosąc wam serca./
+ O drogi bracie, złowrogie twe śluby<pr><slowo_obce>złowrogie twe śluby</slowo_obce> --- śluby Polinika z córką Adrastosa, które ułatwiły wyprawę Siedmiu na Teby.</pr>/
+ Były początkiem pogromu i zguby;/
+ Tyś --- choć zmarły --- mój morderca.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHOR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Zmarłych czcić --- czcigodny czyn,/
+ <wers_wciety typ="2">Ale godny kaźni błąd</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">Łamać prawo, walić rząd.</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">Tyś zginęła z własnych win.</wers_wciety>
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Bez łez, przyjaciół, weselnego pienia/
+ Kroczę już, biedna, ku śmiertelnej toni,/
+ Wnet już nie ujrzę ni słońca promienia,/
+ Nikł łzy nad moją dolą nie uroni.
+ </strofa>
+</kwestia><end id="e1188563217251"/>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Czyżby kto ustał w przedzgonnych tych skargach/
+ Gdyby mu dano się żalić bez końca?/
+ Bierzcie stąd dziewkę i w ciemnym ją grobie/
+ Zawrzyjcie zaraz, jak już nakazałem./
+ Tam ją zostawcie samotną, by zmarła,/
+ Albo też żywa pędziła dni marne;/
+ Tak wobec dziewki zostaniem bez winy,/
+ A nie ścierpimy, aby wśród nas żyła.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<begin id="b1188563989733"/><motyw id="m1188563989733">Miłość, Rozpacz, Śmierć</motyw><naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Grobie, ty mojej łożnico miłości,/
+ Mieszkanie wieczne, ciemnico sklepiona!/
+ Idę do moich, których tylu gości/
+ W pozgonnych domach boska Persefona<pr>Persefona --- małżonka Iladesa, pana podziemi.</pr>./
+ Za wami idę ja, co w życia wiośnie
+ Zginęłam, prawie nie zaznawszy świata./
+ A tuszę, że mnie tam przyjmą radośnie,/
+ Ty, ojcze, matko, i miła dłoń brata,/
+ Bom tu z miłosną służbą wasze ciała/
+ Własną obmyła, namaściła ręką;/
+ Żem bratnie zwłoki uczciwie grzebała,/
+ <wers_wciety typ="2">Taką mnie darzą podzięką!</wers_wciety>/
+ Mam u szlachetnych ludzi cześć i chwałę,/
+ Lecz potępienie ze strony Kreona,/
+ Bo on me czyny uznał za zuchwałe./
+ Ręką więc teraz jego uwięziona,/
+ Ani zaznawszy słodyczy wesela,/
+ Ni uczuć maiki, ni dziatek pieszczoty,/
+ Schodzę tak sama i bez przyjaciela,/
+ Nieszczęsna, żywa do grobowej groty./
+ Jakież to bogów złamałam ustawy?/
+ Jakże do bogów podnosić mam modły,/
+ Wołać o pomoc, jeżeli czyn prawy,/
+ Który spełniłam, uznano za podły?/
+ Lecz jeśli z bogów to zrządzenia płynie,/
+ Trzeba mi winnej znieść w ciszy cierpienia./
+ Jeśli ci błądzą, niech sięgnie ich w winie/
+ <wers_wciety typ="2">Kaźń równa z bogów ramienia!</wers_wciety>
+ </strofa>
+</kwestia><end id="e1188563989733"/>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Te same burze i te same jeszcze/
+ Duszą tej dziewki wciąż miotają dreszcze.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Pachołki, którym wieść ją nakazałem,/
+ Swoją powolność ciężko mi... odpłaczą.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Biada! ta mowa grożąca/
+ Bliskiego wróżbą mi końca.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ A ja odwagi nie śmiałbym dodawać,/
+ Że się te srogie ukazy odwloką.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>ANTYGONA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Ziemi tebańskiej ojczysty ty grodzie,/
+ <wers_wciety typ="2">I wy bogowie rodowi,</wers_wciety>/
+ Oto mnie wiodą w bezzwłocznym pochodzie/
+ <wers_wciety typ="2">Ku samotnemu grobowi.</wers_wciety>/
+ Patrzcie na księżnę ostatnią z Teb królów,/
+ <wers_wciety typ="2">W ręce siepaczy ujętą,</wers_wciety>/
+ Ile mąk ona, ile zniosła bólów/
+ <wers_wciety typ="2">Za wierną służbę i świętą.</wers_wciety>
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Tak i Danae jasnego dnia zorze/
+ Zmienić musiała na loch w miedź obity,/
+ <wers_wciety typ="2">W grobowej skryta komorze<pr>Danae została zamknięta przez ojca Akryzjosa w podziemnym lochu, by nie urodziła złowróżbnego syna. Tu ją jednak zapłodnił złotym deszczem Zeus i urodziła słynnego Perseusza.</pr>.</wers_wciety>/
+ A przecież ród jej zapewniał zaszczyty/
+ I Zeus deszcz złoty na łono jej roni./
+ <wers_wciety typ="2">Straszne przeznaczeń obierze!</wers_wciety>/
+ Pieniądz, ni siła, ni warowne wieże,/
+ <wers_wciety typ="2">Ni morski żagiel przed nimi nie chroni.</wers_wciety>/
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ Hedonów króla Likurga też bucie,/
+ <wers_wciety typ="2">Że hardym słowem na boga się miota,</wers_wciety>/
+ Bakchus kamienne zgotował okucie,/
+ <wers_wciety typ="2">Gdzie zła wykipi ochota<pr>Likurg, baśniowy król Hedonów w Tracji, oparł się kultowi Bakchusa, wyszydzał jego towarzyszki, szalone bachantki i muzy; za to zamknął go bóg w skalnej czeluści.</pr>.</wers_wciety>/
+ Rozpoznał on tam za późno swe zbrodnie/
+ <wers_wciety typ="2">I pożałował słów gniewu.</wers_wciety>/
+ Chciał bo szał boski tłumić i pochodnie,/
+ <wers_wciety typ="2">Urągał muzom wśród śpiewu.</wers_wciety>/
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ Gdzie z mórz strzelają kyanejskie progi<pr><slowo_obce>kyanejskie progi</slowo_obce> (łac. Cyaneae) --- skaliste wyspy na Morzu Czarnym przy Bosforze.</pr>,/
+ Kraj Salmidesu<pr>Salmy-dessus --- wybrzeże i miasto na trackim brzegu Morza Czarnego.</pr>, dla przybyszów wrogi,/
+ Gdzie brzeg Bosforu bałwany roztrąca,/
+ Tam widział Ares, jak dzikością wrąca/
+ Żona Fineusa pasierby swe nęka./
+ Nie mieczem srogim wymierza im cięgi,/
+ Lecz krwawą rękę załapią w ócz kręgi,/
+ <wers_wciety typ="2">Ostrzem je łupi czółenka<pr>Król Fineus ze Salmidesu ożenił się z Kleopatrą, córką Boreasza, księżniczką z krwi attyckiej. Potem ją porzucił, aby poślubić nimfę nazwiskiem Idaea. Przewrotnej Idaei wydał Fineus swe dzieci z Kleopatry; macocha je oślepiła i następnie zamknęła żywcem w grobowcu. Także ich matka, Kleopatra, zawarta została w kamiennej niewoli.</pr>.</wers_wciety>/
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ Ujęci oni kamienną niewolą,/
+ Płaczą nad matki i swoją niedolą./
+ Przecież jej przodki z Erechtydów<pr>Erechtydzi --- Ateńczycy; nazwa ta pochodzi od Erechteusa, bohatera ateńskiego rodu.</pr>,/
+ Ojcem Boreasz; pośród skał i głogów/
+ I burz pędziła dni swoje od młodu,/
+ Na chyżych koniach --- prawe dziecię bogów./
+ Jednak, choć w dali, i tu jej dosięga/
+ <wers_wciety typ="2">Odwiecznej Mojry<pr>Mojra --- bogini przeznaczenia.</pr> potęga.</wers_wciety>
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>TYREZJASZ</naglowek_osoba>
+
+<didaskalia>[wiedziony przez chłopca ukazuje się na scenie]</didaskalia>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O, Teb starszyzno, wspólnym my tu krokiem/
+ I wspólnym wzrokiem zdążamy, bo ciemnym/
+ Za oko staje przewodnika ręka.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Cóż tam nowego, Tyrezjaszu stary?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>TYREZJASZ</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Ja rzeknę, ty zaś posłuchaj wróżbiarza.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Nigdy twoimi nie wzgardziłem słowy.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>TYREZJASZ</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Przeto szczęśliwie sterujesz tą nawą.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+Przyświadczyć mogę, doznawszy korzyści.
+
+
+<naglowek_osoba>TYREZJASZ</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Zważ teraz, znowu stoisz na przełomie.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Co mówisz? trwogą przejmują twe słowa.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>TYREZJASZ</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Poznasz ty prawdę, ze znaków mej sztuki./
+ Siadłem na starej wróżbity siedzibie,/
+ Gdzie wszelkie ptactwo kieruje swe loty,/
+ Aż naraz słyszę, jak niezwykłe głosy/
+ Wydają ptaki, szalone i dzikie;/
+ I wnet poznałem, że szarpią się szpony,/
+ Bo łopot skrzydeł to stwierdzał dobitnie./
+ Przejęty trwogą, próbuję ofiary/
+ Na płomienistym ołtarzu, lecz ogień/
+ Nie chce wystrzelać ku górze, a sączy/
+ Ciecz z mięs ofiarnych, wsiąkając w popioły,/
+ Kipi i syczy, żółć bryzga w powietrze,/
+ I spoza tłuszczu, co spłynął stopiony,/
+ Uda wyjrzały na ołtarzu nagie./
+ Od tego chłopca wnet się dowiedziałem,/
+ Że takie marne szły z ofiary znaki,/
+ Bo on przewodzi mnie, a ja znów innym./
+ Tak więc chorzeje miasto z twojej winy./
+ Bo wsze ołtarze i ofiarne stoły/
+ Psy pokalały i ptactwo, co ciałem/
+ Edypowego się żywiło syna./
+ Więc nie przyjmują już ofiarnych modłów/
+ Bogowie od nas, ni ofiarnych dymów./
+ A ptak, co żłopał krew trupa zastygłą,/
+ Już nie wydaje głosów dobrej wróżby./
+ Rozważ to synu: bo wszystkich jest ludzi/
+ Błądzić udziałem i z prostej zejść drogi;/
+ Lecz mąż, co zbłądził, nie jest pozbawiony/
+ Czci i rozwagi, jeżeli wśród nieszczęść/
+ Szuka lekarstwa i nie trwa w uporze./
+ Upór jest zawsze nierozumu znakiem;/
+ Ustąp ty śmierci i nie drażń zmarłego/
+ Cóż bo za chwała nad trupem się znęcać?/
+ Życzliwość moja tą radą ci służy,/
+ Dobrze jej słuchać, gdy korzyści wróży.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Starcze, wy wszyscy jak łucznik do celu/
+ Mierzycie we mnie: teraz i wróżbiarstwo/
+ Sidła zastawia, a krewni mą myślą/
+ Kupczą, frymarczą z dawna jak towarem;/
+ Nuże, gromadźcie wy sardyjskie skarby,/
+ Wskażcie mi górę indyjskiego złota<pr><slowo_obce>sardyjskie skarby... indyjskie złoto</slowo_obce> --- Sardes, stolica Lidii, słynęła ze swych skarbów, Indie ze swego złota.</pr>,/
+ Na pogrzeb tego jednak nie zezwolę./
+ I choćby orły Zeusowe porwały/
+ Trupa i przed tron Zeusowy zaniosły,/
+ Ja się takiego nie ulęknę sromu,/
+ Grześć nie pozwolę; wiem bo ja zbyt dobrze:/
+ Bogów zbezcześcić nie zdoła śmiertelny./
+ Potknąć się mogą i ludzie przemądrzy,/
+ Starcze, haniebnie, kiedy szpetne myśli/
+ Ubiorą w słowa barwiste... dla zysku.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>TYREZJASZ</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Biada!/
+ Czyż wie to człowiek, czy rozważa sobie...
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Cóż, z jakim znowu na plac ogólnikiem?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>TYREZJASZ</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Ile rozsądek góruje nad skarby?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>O ile klęską największą nierozum.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>TYREZJASZ</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Ciężko ty na tę zapadłeś chorobę.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Nie chciałbym ciężkim obrazić cię słowem.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>TYREZJASZ</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Czynisz to, kiedy mi kłamstwo zarzucasz.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Bo cech wasz cały łapczywy na zyski.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>TYREZJASZ</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>A ród tyranów w mętach chciwie łowi.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Wiesz, że ty pana twojego obrażasz?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>TYREZJASZ</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>Wiem, bo ja tobie gród ten zachowałem<pr>Tyrezjasz <wyroznienie>zachował</wyroznienie> Teby, gdy podczas najazdu Siedmiu na miasto poradził Kreonowi, aby tenże własnego syna (zapewne Megarcusa) poświęcił, a tą śmiercią okupił wybawienie.</pr>.</strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Mądry ty wróżbiarz, lecz oddany złemu.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>TYREZJASZ</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Tyś gotów wydrzeć mi z wnętrza tajniki.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Wyrusz ty z nimi, byle nie dla zysku.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>TYREZJASZ</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Że ty stąd zysku nie uszczkniesz, to myślę.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Bacz, że zamysłów moich nie stargujesz.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>TYREZJASZ</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Wiedz więc stanowczo, że nim słońce tobie/
+ Wielu dokona kołowych obrotów,/
+ Płód z twoich własnych poczęty wnętrzności/
+ Jak trupa oddasz w zamianę za trupy,/
+ Za to, że z światła strąciłeś do nocy,/
+ Zamknąłeś życie haniebnie w grobowcu,/
+ A tu na ziemi zmarłe trzymasz ciało,/
+ Które się bóstwom należy podziemnym./
+ Nie masz żadnego ty nad zmarłym prawa,/
+ Ni światła bogi, którym gwałt zadajesz./
+ Za to czyhają Hadesa i bogów/
+ Mściwe i zgubą grożące Erynie<pr>Erynie --- boginie podziemi, mszczące zbrodnie ludzi.</pr>,/
+ By cię w podobnym pogrążyć nieszczęściu./
+ Poznasz ty wkrótce, czy ja przekupiony/
+ Tak mówię, w krótkim pokażą to czasie/
+ Mężczyzn i niewiast w twoim domu jęki./
+ A wszelkie miasto przeciw tobie stanie,/
+ W którym psy strzępy zbezcześciły trupów,/
+ Zwierzęta dzikie i ptactwo, roznosząc/
+ Wstrętne po świętych zaduchy ogniskach./
+ Takimi strzały ja, ciężko zelżony,/
+ Godzę jak łucznik z gniewem w twoje serce/
+ I tak celuję, że ostrze poczujesz./
+ O chłopcze, wiedźże mnie teraz do domu,/
+ By on na młodszych swe gniewy upuścił,/
+ A lepiej odtąd miarkował się w słowie/
+ I myśl mu lepsza zajaśniała w głowie.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O, władco, poszedł on po wróżbie strasznej./
+ A wiem to, odkąd mi czarne siwizną/
+ Starość na głowie posrebrzyła włosy:/
+ Fałszu on nigdy nie zwiastował miastu.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Ja też wiem o tym, i trwoga mną miota./
+ Ustąpić ciężko, a jeśli się oprę,/
+ To łatwo klęska roztrąci mą czelność.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Synu Menojka, rozwagi ci trzeba.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Cóż tedy czynić? Mów, pójdę za radą.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Idź i wyprowadź dziewkę z ciemnej groty,/
+ A grób przygotuj dla ciała, co leży.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Radzisz i mniemasz, że ja mam ustąpić?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O, jak najprędzej, mój książę, bo chyżo/
+ Kaźń bogów ludzki pochwyci nierozum.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Ciężkie to, ale każę milczeć sercu./
+ Cofnę się, trudno z koniecznością walczyć.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Idź, sam to uczyń, nie zwalaj na innych.</strofa></kwestia>
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Idę sam zaraz, a wy, moi słudzy,/
+ Wziąwszy topory pospieszcie pospołem/
+ Na miejsce widne, gdzie nagi trup leży./
+ Ja, że zmieniłem me dawne zamysły,/
+ Com sam namotał, sam teraz rozwiążę./
+ Najlepiej może działa, kto do zgonu/
+ Praw istniejących przestrzega zakonu.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Wieloimienny<pr>Wieloimiennym nazywa się tu Bakchusa, bo w rozmaitych miejscach czcią się cieszył pod rozmaitymi przydomkami.</pr>, coś z Kadmosa domu/
+ Przysporzył chwały dziewczynie,/
+ Synu ty Zeusa, pana burz i gromu!/
+ W italskiej ziemi twoje imię słynie<pr>W Italii, szczególnie południowej, w której winnic było wiele, kult Bakchusa był szczególnie popularny.</pr>,/
+ <wers_wciety typ="2">A i w Eleuzys, o, synu Semeli,</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">Roje cię sławią czcicieli.</wers_wciety>/
+ Bakchusie, w Tebach ty dzierżysz stolicę<pr>W położonych nad rzeką Ismenem Tebach, założonych przez Kadmosa, z dawien dawna Bakchus wielkiej czci zażywał. W jego otoczeniu są szalejące dziewice, zwane bakchami, tyjadami, lub menadami. Występują one w szałem opanowanych obchodach i pochodach (<slowo_obce>thiasoi</slowo_obce>) Bakchusa, a Teby brzmią wtedy pieśniami.</pr>,/
+ Kędy Ismenos ciche wody toczy;/
+ Szalem twym tchnące pląsają dziewice,/
+ <wers_wciety typ="2">Pienieni rozbrzmiewa gród smoczy<pr><slowo_obce>gród smoczy</slowo_obce> --- w Tebach Kadmos zabił smoka, służącego Aresowi.</pr>.</wers_wciety>/
+ Widnyś ty w łunie jarzących kagańców,/
+ Gdzie Parnas<pr>Także i góra Parnassos w Focydzie była sławna jako siedziba Bakchusa i jego orszaku.</pr> szczytem dwugłowym wystrzela,/
+ Gdzie zdrój Kastalii<pr>Źródło Kastalia, przynoszące natchnienia poetom, znajdowało się w bliskości.</pr> i swawolnych tańców/
+ Koryku<pr>Korykijska grota leżała u południowego stoku Parnasu.</pr> nimfy zawodzą wesela./
+ W górach nysejskiej Eubei<pr>Nysa, miejscowość Eubei. W Nysie pono nimfy piastowały młodziutkiego Bakchusa. Stąd wyprowadzano jego drugą nazwę: Dionysos.</pr>/
+ W spowitej bluszczem mkniesz kniei,/
+ Potem z tych brzegów, gdzie bujne winnice,/
+ Pieśni cię chwały wiodą przez ulice/
+ I brzmią radośnie ku niebom.
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ Gród ten nad wszystkie czcisz grody na świecie/
+ Wraz z matką twoją ciężarną od gromu;/
+ Kiedy więc brzemię nieszczęścia nas gniecie/
+ Pełnego cierpień i sromu,/
+ Przybądź z Parnasu ku naszej obronie,/
+ Lub przez wyjące mórz tonie.
+ </strofa>
+
+ <strofa>
+ Ty, co przodujesz wśród gwiazd korowodu<pr><slowo_obce>Ty, co przodujesz wśród gwiazd...</slowo_obce> --- gwiazdy zdają się tańczyć wśród obchodów Bakchusa, które się odbywają nocną porą.</pr>,/
+ Pieśniom przewodzisz wśród mroczy,/
+ Zawitaj, synu Zeusowego rodu!/
+ Niechaj cię zastęp naksyjskich<pr>Wyspa Naksos była ogniskiem kultu Bakchusa. Legenda umieszczała także i na niej urodzenie boga, a wiadomo, że miejsc roszczących sobie prawa do tego zaszczytu było wiele.</pr> otoczy/
+ Tyjad, co w szale od zmierzchu do rana/
+ Tańczą i w tobie czczą pana.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>POSŁANIEC</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O, Kadma grodu, domów Amfiona<pr>Domy Amfiona znajdują się w Tebach. Amfion, bliźniak Zethosa, był drugim założycielem Teb. Bo podczas gdy Kadmos zbudował fortecę miasta, Kadmeę, on dźwiękami swej lutni ułożył mury gród okalające.</pr>/
+ Mieszkańcy! życia człowieka nie śmiałbym/
+ Ani wysławiać, ni ganić przenigdy,/
+ Bo los podnosi i los znów pogrąża/
+ Bez przerwy w szczęście ludzi i w nieszczęścia,/
+ A nikt przyszłości wywróżyć nie zdolny./
+ Tak Kreon zdawał się godnym podziwu,/
+ On, co wyzwolił tę ziemię od wrogów/
+ I jako władca jedyny nad krajem/
+ Rządził, potomstwem ciesząc się kwitnącym/
+ A dziś to wszystko --- stracone. Bo radość/
+ Jeśli W człowieku przygaśnie, to trzymam,/
+ Że on nie żyje, lecz żywym jest trupem;/
+ Gromadź bogactwa do woli w twym domu,/
+ Świeć jako tyran na zewnątrz: gdy cieszyć/
+ Tym się nie można, to reszty tych skarbów/
+ Ja bym nie nabył za dymu cień marny.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Jakąż ty znowu wieść niesiesz złą księciu?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>POSŁANIEC</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Skończyli... Śmierci ich winni, co żyją.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Któż to mordercą, któż poległ, o rzeknij!</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>POSŁANIEC</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Hajmon nie żyje, we własnej krwi broczy.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Z ojca czy z własnej zginąłże on ręki?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>POSŁANIEC</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>W gniewie na ojca mordy sam się zabił.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Wróżbito, jakżeś czyn trafnie określił!</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>POSŁANIEC</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>W tym rzeczy stanie dalszej trza narady.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Lecz otóż widzę biedną Eurydykę,/
+ Żonę Kreona; albo się przypadkiem/
+ Pojawia, albo słyszała o synu.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>EURYDYKA</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Starcy, rozmowy waszej dosłyszałam/
+ Właśnie, gdym z domu wybiec zamierzała,/
+ By do Pallady z modłami się zwrócić./
+ I właśnie odrzwi odmykam zasuwki,/
+ By je roztworzyć, gdy nagle nieszczęsna/
+ Wieść uszy rani; więc padłam, zemdlona/
+ Z trwogi, w objęcia mych wiernych służebnic./
+ Powtórzcie tedy, co ta wieść przynosi;/
+ W złym doświadczona, wysłucham słów waszych.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<begin id="b1188564649499"/><motyw id="m1188564649499">Samobójstwo</motyw><naglowek_osoba>POSŁANIEC</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Ja, miłościwa pani, byłem przy tym,/
+ Powiem więc wszystko, jak się wydarzyło;/
+ Cóż bo ukrywać, by potem na kłamcę/
+ Wyjść; --- przecie prawda zawsze fałsz przemoże./
+ Ja tedy wiodłem twojego małżonka/
+ Na ten pagórek, gdzie biedne leżało/
+ Przez psy podarte ciało Polinika./
+ Wnet do Hekaty<pr>Hekate --- bóstwo podobne do Artemidy i Persefony; głównie czczona jako bogini podziemna lub strasząca po drogach w otoczeniu dusz ludzi zmarłych, a niepogrzebanych, lub przedwcześnie zgasłych.</pr> zanieśliśmy modły/
+ I do Plutona, by gniew ich złagodzić;/
+ Obmywszy potem ciało w świętej wodzie,/
+ Palimy szczątki na stosie z gałęzi/
+ I grób z ojczystej sypiemy im ziemi./
+ To uczyniwszy, zaraz do kamiennej/
+ Ślubnogrobowej łożnicy dziewczyny/
+ Spieszymy; z dala ktoś jęki usłyszał,/
+ Od strony lochu, co za grób miał służyć,/
+ Choć nie święciły go żadne obrzędy./
+ Wraz więc donosi panu, co zasłyszał./
+ Tego dochodzą zaś, kiedy się zbliżył,/
+ Łkania żałosne, a pierś mu wybucha/
+ Głosem rozpaczy: «O, ja nieszczęśliwy,/
+ Czyż ja wróżbitą? czyż nie kroczę teraz/
+ Drogą największej w żywocie mym klęski?/
+ Syna wołanie mnie mrozi. O, słudzy,/
+ Spieszcie wy naprzód, zbliżcie się do grobu,/
+ I przez szczelinę głazem zawaloną/
+ Wszedłszy do wnętrza, baczcie, czy Hajmona/
+ Głosy ja słyszę, czy bogi mnie durzą». ---/
+ Posłuszni woli zwątpiałego pana,/
+ Idziem na zwiady, a w grobowca głębi/
+ Dojrzym wnet dziewki, wiszącej za gardło/
+ Ściśnięte węzłem muślinowej chusty,/
+ Podczas gdy młodzian uchwycił ją wpoły,/
+ Boleśnie jęcząc nad szczęścia utratą,/
+ Nad czynem ojca, nieszczęsnymi śluby./
+ Kreon, zoczywszy to, ciężko zajęknął,/
+ Rzuca się naprzód i wśród łkania woła:/
+ «O, ty nieszczęsny! cóżeś ty uczynił!/
+ Czy szał cię jaki opętał złowrogi?/
+ Wychodź, o synu, błagalnie cię proszę!»/
+ Lecz syn na niego dzikim łysnął wzrokiem/
+ I twarz przekrzywił, a słowa nie rzekłszy/
+ Ima się miecza; wraz ojciec ucieczką/
+ Uszedł zamachu; natenczas nieszczęsny/
+ W gniewie na siebie nad ostrzem się schyla/
+ I miecz w bok wraża; lecz jeszcze w konaniu/
+ Drętwym ramieniem do zmarłej się tuli,/
+ A z ust dyszących wytryska mu struga/
+ Krwawa na blade kochanki policzki.
+ </strofa><end id="e1188564649499"/>
+
+ <didaskalia>[<osoba>Eurydyka</osoba> wybiega za scenę]</didaskalia>
+
+ <strofa>
+ Trup dziś przy trupie, osiągnął on śluby,/
+ W domu Hadesa złożony przy lubej./
+ Nieszczęściem dowiódł, że wśród ludzi tłumu/
+ Największe klęski płyną z nierozumu.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ A cóż stąd wróżysz, że znikła niewiasta,/
+ Nie rzekłszy złego lub dobrego słowa?
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+<naglowek_osoba>POSŁANIEC</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ I ja się dziwię, lecz żywię nadzieję,/
+ Że posłyszawszy o ciosie, nie chciała/
+ Żałości swojej pospólstwu okazać,/
+ Lecz się cofnęła do wnętrza domostwa,/
+ By wśród sług wiernych wylewać łzy gorzkie./
+ Toć jej rozwaga nie dopuści zbrodni.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Nic nie wiem, ale milczenie uporne,/
+ Jak i zbyt głośne jęki, zło mi wróżą.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>POSŁANIEC</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Wnet się dowiemy, czy w głębiach rozpaczy/
+ Nie kryje ona tajnego zamysłu./
+ Idźmy do domu, bo dobrze ty mówisz:/
+ Nadmierna cisza jest głosem złowrogim.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<didaskalia>[Wchodzi <osoba>Kreon</osoba>, dźwigając ciało syna]</didaskalia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Lecz otóż książę tu właśnie nadchodzi;/
+ <wers_wciety typ="2">O! znak wymowny ujął on ramiony,</wers_wciety>/
+ Nie cudzej zbrodni, jeśli rzec się godzi,/
+ <wers_wciety typ="2">Lecz własnej winy szalonej.</wers_wciety>
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<begin id="b1188564726535"/><motyw id="m1188564726535">Rozpacz, Wyrzuty sumienia</motyw><naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Klnę moich myśli śmierciodajne winy,/
+ <wers_wciety typ="2">Co zatwardziły mi serce!</wers_wciety>/
+ Widzicie teraz wśród jednej rodziny/
+ <wers_wciety typ="2">Ofiary, ofiar mordercę.</wers_wciety>/
+ Słowo dziś moje me czyny przeklina;/
+ <wers_wciety typ="2">W samym, o! życia rozkwicie</wers_wciety>/
+ Przedwczesne losy porwały mi syna,/
+ Mój obłęd zmiażdżył to życie.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Późno się zdajesz poznawać, co słuszne.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Biada mi!/
+ Przejrzałem biedny: jakiś bóg złowrogi/
+ Zwalił na głowę swe brzemię,/
+ Na szału popełniał mnie drogi,/
+ Szczęście me zdeptał, wbił w ziemię./
+ O biada! do zguby/
+ Wiodą śmiertelnych rachuby.
+ </strofa>
+</kwestia><end id="e1188564726535"/>
+
+
+<naglowek_osoba>POSŁANIEC DRUGI</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Panie! Ty nieszczęść masz wielkie zasoby./
+ Bo jedne dźwigasz w twych rękach nieszczęsnych/
+ A drugie ujrzysz niebawem w twym domu.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Czyż ja nie na dnie już nieszczęścia głębi?</strofa></kwestia>
+
+
+<begin id="b1188564835221"/><motyw id="m1188564835221">Samobójstwo</motyw><naglowek_osoba>POSŁANIEC DRUGI</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Nie masz już żony; syna twego matka/
+ Właśnie na swoje targnęła się życie.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Nieubłagana przystani, Hadesie,/
+ Gdzież koniec moich boleści?/
+ O! znowu nowe len niesie/
+ Godzące w serce mi wieści./
+ W męża, co legł już, wtórym godzisz ciosem,/
+ Złowrogim słowami i głosem./
+ Biada! Nieszczęście z nieszczęścia się sączy,/
+ Z synem śmierć żonę mi łączy.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHOR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Widzieć to możesz, dom stoi otworem.</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Złe się jak burza nade mną zerwało,/
+ Nie widzę końca mej męce:/
+ Syna zmarłego dźwigałem ja w ręce,/
+ A teraz żony martwe widzę ciało./
+ O biada! matczyna/
+ Rozpacz dognała już syna.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>POSŁANIEC DRUGI</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Zranionej ciężko nocą zaszły oczy,/
+ U stóp ołtarza zajękła nad zgonem/
+ Niegdyś chwalebnym syna Megareusa/
+ I nad Hajmonem, a wreszcie przekleństwa/
+ Tobie rzuciła ciężkie, dzieciobójcy.
+ </strofa>
+</kwestia><end id="e1188564835221"/>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Groza mną trzęsie. Przecz mieczem nikt w łono/
+ <wers_wciety typ="2">Ciosu mi śmierci nie zada?</wers_wciety>/
+ <wers_wciety typ="2">O, ja nieszczęsny! O, biada mi! biada!</wers_wciety>/
+ W toń nieszczęść sunę spienioną.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>POSŁANIEC DRUGI</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ W konaniu jeszcze za te wszystkie zgony/
+ Na twoją głowę miotała przekleństwa.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Jakimże ona skończyła sposobem?</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>POSŁANIEC DRUGI</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Żelazo w własnej utopiła piersi,/
+ Słysząc o syna opłakanym końcu.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O, biada! win mi nie ujmie nikt inny,/
+ <wers_wciety typ="2">Nie ujmie męki ni kaźni.</wers_wciety>/
+ Ja bo nieszczęsny, ja twej śmierci winny./
+ <wers_wciety typ="2">Nuże, o słudzy, wiedźcie mnie co raźniej,</wers_wciety>/
+ Uwodźcie mnie stad; niech moim obliczem/
+ Nie mierżę, ja, co mniej jestem, jak niczym!
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Zysku ty szukasz, jestli zysk w nieszczęściu,/
+ Bo lżejsza klęska, co nie gnębi długo.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<begin id="b1188564945226"/><motyw id="m1188564945226">Rozpacz</motyw><naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Błogosławiony dzień ów, który nędzy/
+ Kres już ostatni położy,/
+ Przybądź, o przybądź co prędzej,/
+ Niechbym nie ujrzał jutrzejszej ja zorzy!
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ To rzecz przyszłości, dla obecnej chwili/
+ Trza działać; tamto obmyślić --- rzecz bogów.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia><strofa>Wszystkie pragnienia w tym jednym zawarłem</strofa></kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ O nic nie błagaj, bo próżne marzenia,/
+ By człowiek uszedł swego przeznaczenia.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+<naglowek_osoba>KREON</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Wiedźcie mnie, sługi, uchodźcie stąd ze mną,/
+ Mnie, który syna zabiłem wbrew woli/
+ I tamtą. Biada! aż w oczach mi ciemno./
+ Dokąd się zwrócić, gdzie spojrzeć w niedoli?/
+ Wszystko mi łamie się w ręku,/
+ Los mnie powalił, pełen burz i lęku.
+ </strofa>
+</kwestia><end id="e1188564945226"/>
+
+
+<naglowek_osoba>CHÓR</naglowek_osoba>
+
+<kwestia>
+ <strofa>
+ Nad szczęścia błysk, co złudą mar,/
+ Najwyższy skarb rozumu dar./
+ A wyzwie ten niechybny sąd,/
+ Kto bogów lży i wali rząd./
+ I ześlą oni swą zemstę i kary/
+ Na pychę słowa w człowieku,/
+ I w klęsk odmęcie rozumu i miary/
+ W późnym nauczą go wieku.
+ </strofa>
+</kwestia>
+
+
+
+<extra><!--</tekst_glowny>--></extra>
+
+
+</dramat_wierszowany_l>
+
+
+</utwor>
fnp / wolnelektury.git / blobdiff