X-Git-Url: https://git.mdrn.pl/wolnelektury.git/blobdiff_plain/d3db8ba2750af385acc9f247da53ec3851637cba..0fd4355e7f1db0ef0f5095e8c4dd58c6617035ce:/books/mickiewicz_sonety_krymskie02_cisza_morska.xml?ds=sidebyside diff --git a/books/mickiewicz_sonety_krymskie02_cisza_morska.xml b/books/mickiewicz_sonety_krymskie02_cisza_morska.xml deleted file mode 100755 index d8eae6ddf..000000000 --- a/books/mickiewicz_sonety_krymskie02_cisza_morska.xml +++ /dev/null @@ -1,68 +0,0 @@ - - - - -Mickiewicz, Adam -Cisza morska -http://www.wolnelektury.pl/lektura/sonety-krymskie -Sekuła, Aleksandra -Sutkowska, Olga -Fundacja Nowoczesna Polska -Romantyzm -Liryka -Sonet -Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN. -http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/sonety-krymskie-cisza-morska -http://www.polona.pl/dlibra/doccontent2?id=2223&from=editionindex&dirids=4 -Mickiewicz, Adam (1798-1855), Poezje, tom 2, Wiersze z lat 1825-1855 (Pieśni - Sonety - Poezje patrjotyczne, religijne i filozoficzne - Wiersze okolicznościowe - Bajki), wstęp i układ Józefa Kallenbacha, objaśn. zaopatrzył Jan Bystrzycki, Krakowska Spółdzielnia Wydawnicza, wyd. 2 popr., druk. W. L. Anczyca, Kraków, 1928 -Domena publiczna - Adam Mickiewicz zm. 1855 -1855 -xml -text -text -2008-01-29 -L -pol - - - - - - -Adam Mickiewicz - -Sonety krymskie - -Cisza morskaZ tym sonetem dopiero rozpoczyna się cykl właściwych Sonetów krymskich. Wyróżnić możemy wśród nich kilka grup, --- nie na podstawie czasu i kolei powstawania, bo te nie dadzą się oznaczyć ani w przybliżeniu, nie na podstawie też rzeczywistej ruty turystycznej, bo tej się poeta bynajmniej nie trzymał, układając w Sonetach wrażenia tak, »jak się one ostatecznie w jego głowie ułożyły, a nie tak, jak ich sam podczas podróży krymskiej doświadczał (Windakiewicz, str. 623). Za jedynie pewną podstawę podziału można przyjąć ich treść i pokrewieństwo obrazów. Grupa więc pierwsza, obejmująca sonet II, III i IV, opiewa różne stany morza i odpowiednio do nich różne nastroje psychiczne poety, różne stany jego serca; jest to także pierwszy etap jego podróży, zbliżającej go dopiero do »ponurego, nieużytego i chropawego świata«. --- Ogólny jego widok i pierwsze wywołane nim wrażenie odtwarza sonet V, po czym cztery następne (VI--IX) błądzą po stolicy chanów, Bakczysaraju, snując melancholijne refleksje nad znikomością potęgi i szczęścia ludzkiego. Z sonetem X rozpoczyna się dalsza grupa; poeta, jakby pragnął otrząsnąć z siebie brzemię smutnych myśli i przygnębiających wrażeń, wyrywa się na szeroki świat, »w lasy, doliny«, by »odurzyć się, upić tym wirem obrazów«. I oto od sonetu X do XIV przesuwają się przed oczyma naszymi, jakby w czarodziejskim kalejdoskopie, widoki krainy podgórskiej Krymu, by następnie od sonetu XV do XVIII »wdzierać się na groźne szczyty górskie, przebywać trudne przejścia, wzrok zapuszczać w bezdenne przepaści, deptać chmury« (Komarnicki, str. 217). - -Na wysokości TarkankutTarkankut --- jest to najdalej na zachód wysunięty przylądek Krymu. - - - - - - - -Morze Już wstążkę pawilonupawilon (z franc.) --- oznacza tutaj flagę, banderę okrętową. wiatr zaledwie muśnie,/ -Cichemi gra piersiami rozjaśniona woda;/ -Jak marząca o szczęściu narzeczona młoda,/ -Zbudzi się, aby westchnąć, i wnet znowu uśnie. - -Żagle, na kształt chorągwi gdy wojnę skończono,/ -Drzémią na masztach nagich; okręt lekkim ruchem/ -Kołysa się, jak gdyby przykuty łańcuchem;/ -Majtek wytchnął, podróżne rozśmiało się grono. - -O morze! pośród twoich wesołych żyjątek/ -Jest polip,polip --- ogólna nazwa morskich zwierzątek niższego typu, tzw. jamochłonów, opatrzonych znaczną ilością kończyn, służących im za narzędzia do zdobywania sobie pokarmu. Przytwierdzone do jednego miejsca, bezustannie poruszają długimi mackami i chwytają nimi drobne żyjątka, które pochłaniają. co śpi na dnie, gdy się niebo chmurzy,/ -A na ciszę długiemi wywija ramiony. - -Cierpienie, Samotnik, WspomnieniaO myśli! w twojéj głębi jest hydra pamiątek,/ -Co śpi wpośród złych losów i namiętnéj burzy;/ -A gdy serce spokojne, zatapia w niém szpony. - - - - - -