X-Git-Url: https://git.mdrn.pl/wolnelektury.git/blobdiff_plain/d3db8ba2750af385acc9f247da53ec3851637cba..0fd4355e7f1db0ef0f5095e8c4dd58c6617035ce:/books/kochanowski_tren16.xml diff --git a/books/kochanowski_tren16.xml b/books/kochanowski_tren16.xml deleted file mode 100755 index 870b80c20..000000000 --- a/books/kochanowski_tren16.xml +++ /dev/null @@ -1,96 +0,0 @@ - - - - -Kochanowski, Jan -Tren XVI (Nieszczęściu k'woli a swojej żałości...) -http://www.wolnelektury.pl/lektura/treny -Sekuła, Aleksandra -Krzyżanowski, Julian -Otwinowska, Barbara -Gałecki, Dariusz -Fundacja Nowoczesna Polska -Renesans -Liryka -Tren -Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN. -http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/treny-tren-xvi-nieszczesciu-kwoli-a-swojej-zalosci -http://www.polona.pl/Content/1501 -Kochanowski, Jan (1530-1584), Dzieła polskie, tom 2, Państwowy Instytut Wydawniczy, wyd. 8, Warszawa, 1976 -Domena publiczna - Jan Kochanowski zm. 1584 -1584 -xml -text -text -2007-08-30 -L -pol - - - - -Jan Kochanowski - -Treny - -Tren XVI - - - -Córka, Filozof, Kondycja ludzka, Los, Mądrość, Ojciec, Poeta, Poezja, Śmierć, UpadekNieszczęściu k'woli a swojej żałościNieszczęściu k'woli a swojej żałości - z powodu swojego nieszczęścia i żalu.,/ -Która mię prawie przejmuje do kości,/ -LutniąLutnią --- lutnię; tu w znaczeniu przenośnym: twórczość poetycką. i wdzięczny rym porzucić muszę./ -Ledwie nie duszę. - -Błądzenie, Rozum, SenŻyw-em? Czy mię sen obłudny frasuje?/ -Który kościanym oknem wylatuje,/ -A ludzkie myśli tym i owym bawi,/ -Co błąd na jawi. - -O błędzie ludzki! O szalone dumydumy --- marzenia.!/ -Jako to łacno pisać się z rozumypisać się z rozumy --- popisywać się rozumem.,/ -Kiedy po woli świat mamyKiedy po woli świat mamy --- kiedy mamy świat po swojej stronie; wszystko nam sprzyja, układa się według naszej woli., a głowa/ -Człowieku zdrowa. - -W dostatku będąc, ubóstwo chwalemy,/ -W rozkoszy --- żałość lekce szacujemy,/ -A póki wełny skąpej prządce zstajepóki wełny skąpej prządce zstaje --- dopóki wystarcza przędzy Parce przędącej nić ludzkiego życia (a więc dopóki jeszcze życie przed nami).,/ -Śmierć nam za jajeza jaje --- za nic.. - -Lecz kiedy nędza albo żal przypadnie,/ -Ali żyć nie tak, jako mówić, snadnieżyć nie tak, jako mówić, snadnie --- żyć nie tak łatwo, jak mówić.,/ -A śmierć dopiero wtenczas nam należyśmierć... nam należy --- przestaje być niczym, nabiera znaczenia.,/ -Gdy już k'nam bieży. - -Bezdomność, FilozofPrzeczPrzecz --- dlaczego. z płaczem idziesz, ArpinieArpin --- przydomek Cycerona (Tullius Cicero 106--43 p.n.e.), sławnego mówcy rzymskiego, wyznawcy filozofii stoicyzmu. wymowny,/ -Z miłej ojczyzny? Wszak nie Rzym budowny,/ -Ale świat wszytek miastem jest mądremu/ -Widzeniu twemu. - -Czemu tak barzo córki swej żałujesz?/ -Wszak się ty tylko sromotysromota --- hańba, wstyd. wiarujesz;/ -Insze wszelakie u ciebie przygody/ -Ledwie nie gody!gody --- wesele. - -Śmierć --- mówisz --- straszna tylko niezbożnemu./ -Przeczże się tobie umrzeć, cnotliwemu,/ -Nie chciało, kiedyś prze dotkliwą mowęprze dotkliwą mowę --- Cycero zginął z rąk siepaczy Antoniusza, którego naraził sobie gwałtownymi mowami politycznymi (''Filipikami'') w obronie republiki./ -Miał podać głowę?Poeta polemizuje z Cyceronem (Arpinem, bo z Arpinum pochodził), który zalecał zachowanie równowagi ducha zarówno w szczęściu, jak w nieszczęściu. Sam jednak po wygnaniu z Rzymu i stracie córki Tulii w listach do przyjaciół rozpaczał nad swym losem. - -Czyn , SłowoWywiodłeś wszytkim, nie wywiodłeś sobie;/ -Łacniej rzec, widzę, niż czynić i tobie,/ -Pióro anielskiePióro anielskie --- wyraz podziwu dla piękności stylu Cycerona., duszę toż w przygodzie,/ -Co i mnie bodzie. - -LosCzłowiek nie kamień, a jako się stawi/ -FortunaFortuna --- los., takich myśli nas nabawi./ -Przeklęte sczęście! Czyż snadźsnadź --- przecież. gorzej duszy,/ -Kto rany ruszy? - -Czas, Przemijanie Czasie, pożądnejpożądnej --- pożądanej, upragnionej. ojcze niepamięcipożądnej ojcze niepamięci --- ojcze upragnionego (pożądanego) zapomnienia.!/ -W co ani rozum, ani trafią święciW co... ani trafią święci --- czego nie potrafią pojąć nawet święci.,/ -Zgój smutne serce, a ten żal surowy/ -Wybij mi z głowy! - - -