X-Git-Url: https://git.mdrn.pl/wolnelektury.git/blobdiff_plain/d3db8ba2750af385acc9f247da53ec3851637cba..0fd4355e7f1db0ef0f5095e8c4dd58c6617035ce:/books/01/mickiewicz_sonety_krymskie04_burza.xml diff --git a/books/01/mickiewicz_sonety_krymskie04_burza.xml b/books/01/mickiewicz_sonety_krymskie04_burza.xml new file mode 100755 index 000000000..def8ff093 --- /dev/null +++ b/books/01/mickiewicz_sonety_krymskie04_burza.xml @@ -0,0 +1,64 @@ + + + +Mickiewicz, Adam +Burza +http://www.wolnelektury.pl/lektura/sonety-krymskie +Sekuła, Aleksandra +Sutkowska, Olga +Fundacja Nowoczesna Polska +Romantyzm +Liryka +Sonet +Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN. +http://wolnelektury.pl/katalog/lektura/sonety-krymskie-burza +http://www.polona.pl/dlibra/doccontent2?id=2223&from=editionindex&dirids=4 +Mickiewicz, Adam (1798-1855), Poezje, tom 2, Wiersze z lat 1825-1855 (Pieśni - Sonety - Poezje patrjotyczne, religijne i filozoficzne - Wiersze okolicznościowe - Bajki), wstęp i układ Józefa Kallenbacha, objaśn. zaopatrzył Jan Bystrzycki, Krakowska Spółdzielnia Wydawnicza, wyd. 2 popr., druk. W. L. Anczyca, Kraków, 1928 +Domena publiczna - Adam Mickiewicz zm. 1855 +1855 +xml +text +text +2008-01-29 +L +pol + + + + + + +Adam Mickiewicz + +Sonety krymskie + +Burza + + + + + + + +Burza, Morze, ŻywiołyZdarto żagle, stér prysnął, ryk wód, szum zawiei,/ +Głosy trwożnéj gromady, pomp złowieszcze jęki,/ +Ostatnie liny majtkom wyrwały się z ręki,/ +Słońce krwawo zachodzi, z niém reszta nadziei. + +Samotnik, Śmierć, WiatrWicher z tryumfem zawył; a na mokre góry,/ +Wznoszące się piętrami z morskiego odmętu,/ +Wstąpił geniusz śmierci i szedł do okrętu,/ +Jak żołniérz, szturmujący w połamane mury. + +Kondycja ludzkaCi leżą na pół martwi, ów załamał dłonie,/ +Ten w objęcia przyjaciół żegnając się pada,/ +Ci modlą się przed śmiercią, aby śmierć odegnać. + +SamotnikJeden podróżny siedział w milczeniu na stronie/ +I pomyślił: szczęśliwy, kto siły postrada,/ +Albo modlić się umié, lub ma z kim się żegnać. + + + + +