X-Git-Url: https://git.mdrn.pl/wolnelektury.git/blobdiff_plain/b04ca1fa4810c0555ace62be67d7593b496d5647..fb52d042ed0aedb15729f4dcf2a8a2538a77243d:/books/oppman_kosciol_panny_marii.txt

diff --git a/books/oppman_kosciol_panny_marii.txt b/books/oppman_kosciol_panny_marii.txt
new file mode 100644
index 000000000..38f5e3337
--- /dev/null
+++ b/books/oppman_kosciol_panny_marii.txt
@@ -0,0 +1,319 @@
+
+-----
+Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl/). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.
+Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza, że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać.
+Źródło:
+-----
+
+AUTOR: 
+TYTUŁ: 
+
+
+  
+
+
+
+
+
+Artur Oppman
+
+Legendy warszawskie
+
+Kościół Panny Marii
+
+
+
+
+
+
+
+I
+
+
+
+Przed latami, przed dawnemi,
+	Pewien młynarz żył w tej ziemi,
+	A gdzie mieszkał? Prosta sprawa:
+	Tam gdzie stoi dziś Warszawa.
+
+Domek miał nad Wisłą szarą,
+	Cieszył się koników parą,
+	Czwórką wołów pracowitych,
+	Kur i kaczek rozmaitych
+	Wielkiem mnóstwem... A miał przytem
+	Młyn zapchany zawsze żytem
+	I pszenicą... Z tego zboża,
+	Ani długo, ani krótko,
+	Młynarz mąkę mełł bielutką
+	I sprzedawał aż za morza.
+
+Dobrze płacił cudzoziemiec,
+	Anglik, Francuz, Szwed, czy Niemiec,
+	Za tę mąkę życiodajną,
+	Taką smaczną, choć zwyczajną.
+
+Polskie zboże żną parobcy,
+	Polski młynarz mąkę miele,
+	A z tej mąki mają obcy
+	Pszenny kołacz na niedzielę.
+
+Więc nasz młynarz, z łaski nieba,
+	Że się trudził najgoręcej,
+	Miał dla siebie dosyć chleba,
+	Miał dla biednych jeszcze więcej;
+	A ponadto w kutej skrzyni
+	Co dzień się przybytek czyni.
+Srebrny talar przy talarze
+	Leżą sobie w zgodnej parze,
+	Złoty dukat przy dukacie
+	Podzwaniają w cichej chacie.
+
+Aż talarów i dukatów
+	Tyle razem się zebrało,
+	Ile wiosną w łąkach kwiatów —
+	I to jeszcze pewnie mało!
+
+Od Warszawy ku Gdańskowi
+	Można niemi szlak wymościć...
+
+Więc bogactwa młynarzowi
+	Mógłby książę pozazdrościć!
+
+
+
+
+
+II
+
+
+
+Szumi stary młyn nad rzeką
+	I trajkoce i terkoce.
+	Młynarz patrzy, hen, daleko
+	I w źrenicach łza migoce.
+
+Taka piękna, taka młoda,
+	Siedzi w izbie młynarzowa,
+	Czemuż ćmi się jej uroda?
+	Czemuż smutna, gdyby wdowa?
+
+Skąd ten smutek i tęsknota?
+	Skąd te w oczach srebrne łezki,
+	Gdy w alkierzu tyle złota,
+	Gdy tak jasny strop niebieski?
+
+Są na niebie dla nich chmurki:
+	Ni im syna, ni im córki!
+
+I cóż przyjdzie z bogactw w domu
+	Choćbyś pereł wór zarobił,
+	Gdy zostawić niema komu,
+	Czego człek się pracą dobił.
+
+Nic dziwnego, że się łzami
+	Zalewają młynarzowie,
+	Boć są sami, zawsze sami,
+	Czy w robocie, czy w alkowie!
+
+Czy dzień zwykły, czy to święto,
+	Czy mrok idzie, czy blask świta,
+	Nikt ich buzią uśmiechniętą
+	Przez okienko nie powita.
+
+Rozchylając ustek wiśnie,
+	Nie zagwarzy, jak to dzieci,
+	I tatusia nie uściśnie,
+	I do mamy nie przyleci.
+
+Głucha cisza w długie noce
+	I w dzień cisza na dom spada,
+	Tylko stary młyn turkoce
+	I z wiślaną falą gada.
+
+Gdybyż w domku życia kwiecie:
+	Jedno dziecię! Jedno dziecię!
+
+
+
+
+
+III
+
+
+
+Po robocie całodziennej,
+	Hołd złożywszy świętym Pańskim,
+	Spać się kładzie młynarz senny
+	W swoim domku nadwiślańskim.
+
+A nim do snu się ułoży,
+	Przed obrazem kornie klęka,
+	Gdzie z Dzieciątkiem w glorii Bożej
+	Przenajświętsza lśni Panienka.
+
+I tak błaga i tak prosi
+	O dziecinę dla swej chaty,
+	Ku niebiosom głos podnosi,
+	I duch w niebo mknie skrzydlaty.
+
+Zda się, płynie w pozaświecie
+	Swe zwierzając Bogu żale:
+	Daj mi, Panie, małe dziecię,
+	Bym je chował ku Twej chwale!
+
+Noc gwieździsta dookoła
+	Szatą mroku świat osnuwa,
+	A pod domkiem straż anioła
+	Nad snem dobrych ludzi czuwa.
+
+Śpi nasz młynarz utrudzony
+	A wtem: Boże! Jakież cuda!
+	Czy to niebios sen wyśniony?
+	Czy to tylko zmysłów złuda?
+
+W płaszczu modrym, jak niebiosa,
+	Cała w blaskach, gdyby zorza,
+	Jasnooka, złotowłosa
+	Przed nim staje Matka Boża!
+
+A gdy pada na kolana,
+	Wskroś radością wielką zdjęty,
+	Głos Jej słyszy: „Wielbij Pana,
+	Bo twój pacierz w niebo wzięty.
+
+Wzięty w niebo, usłyszany,
+	Człecze dobry, pracowity,
+	Więc gdy wstanie świt różany
+	I wybłyśnie na błękity,
+
+Idź po samym Wisły brzegu
+	Od swojego domku proga,
+	A gdzie ujrzysz wzgórek w śniegu,
+	Zbuduj kościół na cześć Boga.
+
+Bo ci mówię w tej godzinie
+	I nasz Stwórca tak uczyni,
+	Że nim jeden rok upłynie,
+	Ochrzcisz synka w tej świątyni.
+
+W prawdzie, w szczęściu, w łasce Bożej,
+	Mając w sercu cnót promienie,
+	Twoje plemię się rozmnoży
+	Po dziesiąte pokolenie.”
+
+Cudna postać się rozpływa,
+	Jak marzenie, jak mgła lekka,
+	Młynarz ze snu się porywa, —
+	A już niebo świt obleka.
+
+
+
+
+
+IV
+
+
+
+Idzie młynarz Wisły brzegiem,
+	W śpiewem ptaków ranek gwarny;
+	Gdzież tu wzgórek kryty śniegiem,
+	Gdy na świecie lipiec skwarny?
+
+Fale zboża wietrzyk wzdyma,
+	Słonko parzy, świecąc cudnie,
+	Toć daleka jeszcze zima!
+	Toć na śniegi mroźne grudnie!
+
+Ale w wierze niepożytej
+	Nie zawaha się na chwilę,
+	Bo, co spojrzy na błękity,
+	Coś mu w sercu szepce mile:
+
+Niech cię trudność nie przeraża,
+	Kto nie sieje — ten nie zbiera,
+	Szczera wiara cuda stwarza,
+	Góry nosi wiara szczera!
+
+Już przybliża się południe,
+	Nagle: istne dziwowiska!
+	Patrz, młynarzu, jakże cudnie
+	Bliski wzgórek srebrem błyska.
+
+Na szczyt wzgórza młynarz bieży
+	I przyklęka oniemiały,
+	A tam śniegu obrus leży,
+	Obrus śniegu, zimny, biały.
+
+Cud się spełnił z woli nieba,
+	Więc ku czci Jej nieustannej,
+	Teraz prędko, prędko trzeba
+	Stawiać kościół Marii Panny!
+
+
+
+
+
+V
+
+Jakże pilnie się zwijają
+	Młynarzowi robotnicy!
+	Mija miesiąc — mury stają,
+	Biegnie w niebo krzyż świątnicy.
+
+Mija drugi w pracy Bożej, —
+	Już i wieża w górę pnie się;
+	Każdy tydzień coś dołoży,
+	Każdy tydzień coś przyniesie.
+
+Młynarz złota nie żałuje,
+	Hojnie sypie dukatami,
+	Sam pomaga, sam pilnuje,
+	Sam się trudzi z murarzami!
+
+Aż przyjemnie patrzeć na to,
+	Aż człekowi serce rośnie!
+	Przeminęło śliczne lato,
+	Jesień wiatrem łka żałośnie.
+
+Lecz robota wre na brzegu,
+	Choć i deszcze z nieba cieką,
+	Tam, gdzie widniał obrus śniegu,
+	Na pagórku ponad rzeką.
+
+Mknie na Wisłę pieśń radosna,
+	Brzmi w tej pieśni Boża chwała,
+	A gdy przyszła nowa wiosna
+	I kwiatami świat ubrała,
+
+W pewien złoty blask poranny,
+	W dzień Jej chwale poświęcony,
+	Stanął kościół Marii Panny
+	I zagrały z wieży dzwony.
+
+
+
+
+
+VI
+
+
+
+Od kościoła w dzień niedzieli
+	Idzie orszak rozśpiewany,
+	To nasz młynarz się weseli,
+	Radby prawie skoczyć w tany.
+
+Uśmiechnięta młynarzowa
+	Dzieciąteczko śliczne tuli, —
+	Niechże zdrowo im się chowa,
+	Niech ich kocha jak najczulej!
+
+Wielkiem szczęściem błyszczą oczy,
+	Duch wzwyż leci, szczęściem zdjęty...
+	Tak się spełnił sen proroczy,
+	W dawnych czasach wiary świętej...
+
+
+
+
+