X-Git-Url: https://git.mdrn.pl/wolnelektury.git/blobdiff_plain/8559c95597de98e8f6c580e97224ed3ecc9dc5c0..307e2c65ef1caf8adae53582177912cef6f9ec51:/books/Satyry_Cz2_Pochwala_glupstwa.xml?ds=sidebyside
diff --git a/books/Satyry_Cz2_Pochwala_glupstwa.xml b/books/Satyry_Cz2_Pochwala_glupstwa.xml
old mode 100755
new mode 100644
index d6218996e..e67940069
--- a/books/Satyry_Cz2_Pochwala_glupstwa.xml
+++ b/books/Satyry_Cz2_Pochwala_glupstwa.xml
@@ -1,27 +1,140 @@
-
-
-
-Krasicki, Ignacy
-Satyry - CzÄÅÄ 2 - (3) PochwaÅa gÅupstwa
-SekuÅa, Aleksandra
-SobczyÅski, Mariusz
-Fundacja Nowoczesna Polska
-OÅwiecenie
-Epika
-Satyra
-Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Partnerem projektu jest Prokom Software SA. Reprodukcja cyfrowa wykonana przez BibliotekÄ NarodowÄ
z egzemplarza pochodzÄ
cego ze zbiorów BN.
-LINK DO STRONY W SERWISIE WOLNELEKTURY.PL
-http://www.polona.pl/dlibra/doccontent2?id=3761&from=&from=generalsearch&dirids=1&lang=pl
-Krasicki, Ignacy (1735-1801), Satyry i listy, oprac. Zbigniew GoliÅski, ZakÅad Narodowy im. OssoliÅskich, wyd. 1, WrocÅaw 1958
-Domena publiczna - Ignacy Krasicki zm. 1801
-1801
-xml
-text
-text
-2008-02-12
-L
-pol
-
-
-
+
+
+
+
+ Krasicki, Ignacy
+ Satyry - CzÄÅÄ 2 - (3) PochwaÅa gÅupstwa
+ SekuÅa, Aleksandra
+ SobczyÅski, Mariusz
+ Fundacja Nowoczesna Polska
+ OÅwiecenie
+ Epika
+ Satyra
+ Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl). Partnerem projektu jest Prokom Software SA. Reprodukcja cyfrowa wykonana przez BibliotekÄ NarodowÄ
z egzemplarza pochodzÄ
cego ze zbiorów BN.
+ LINK DO STRONY W SERWISIE WOLNELEKTURY.PL
+ http://www.polona.pl/dlibra/doccontent2?id=3761&from=&from=generalsearch&dirids=1&lang=pl
+ Krasicki, Ignacy (1735-1801), Satyry i listy, oprac. Zbigniew GoliÅski, ZakÅad Narodowy im. OssoliÅskich, wyd. 1, WrocÅaw 1958
+ Domena publiczna - Ignacy Krasicki zm. 1801
+ 1801
+ xml
+ text
+ text
+ 2008-02-12
+ L
+ pol
+
+
+
+
+
+
+ Ignacy Krasicki
+ PochwaÅa gÅupstwaPochwaÅa gÅupstwa (1509) to tytuÅ satyry jednego z najsÅynniejszych humanistów, Erazma z Rotterdamu, w której krytyka stosunków Åredniowiecznych ujÄta zostaÅa w ironicznÄ
formÄ niby panegiryku. PrzesyÅajÄ
c królowi autograf wiersza, pisaÅ Krasicki w liÅcie z 7 IX 1781 r.: ,,Poprzednikiem moim w tej mierze byÅ Erazm; żart jego dowcipny zdaÅ mi siÄ byÄ sposobnÄ
materiÄ
do satyryâ. (I. Krasicki, Pisma wybrane, t. IV, s. 267).
+
+
+
+
+
+
+ GÅupota, MÄ
droÅÄ,,A ja mówiÄ, że gÅupstwo niezÅym jest podziaÅemâ./
+ ,,MÄ
droÅÄ przecież zaszczytem, nierozum zakaÅemzakaÅem --- wadÄ
.â./
+ ,,Nie wchodzÄ ja w dysputÄ, rzecz jest niby jawna,/
+ Maksyma teraźniejsza tak jako i dawna/
+ Każe szukaÄ mÄ
droÅci, a gÅupstwa siÄ chroniÄ./
+ Umieli zawżdy ludzie od dobrego stroniÄ,/
+ A że gÅupstwo jest dobrem, stronili od niego./
+ GÅupiec, MÄdrzecPatrz na mÄdrca --- tetrykatetryk --- czÅowiek zrzÄdliwy, marudny, ponury, schorowany., gÅupca --- wesoÅego:/
+ Tu pryska z twarzy zdrowie, tam zapadÅe oczy,/
+ Wlecze siÄ chuda mÄ
droÅÄ, spasÅe gÅupstwo toczy./
+ A co lepsza, kto gÅupi, mÄ
droÅciÄ
jest dumny,/
+ A co gorsza, kto mÄ
dry, zna, że mniej rozumny./
+ Nasz pan PaweÅ, choÄ w gÅupstwie dni swoje postradaÅ,/
+ Skoro wszedÅ, wszystkich zgÅuszyÅ, MichaÅa przegadaÅ,/
+ MichaÅa, co wiek z ksiÄgÄ
trawi w gabinecie./
+ Prawda, PaweÅ raz po raz nic do rzeczy plecie,/
+ Ale żwawo i gÅoÅno, wiÄc go zgraja sÅucha,/
+ ZmiÅuje siÄ na koniec, przecie udobrucha,/
+ Da mówiÄ MichaÅowi, który w kÄ
cie wzdycha,/
+ Zaczyna, dobrze mówi, ale mówi z cicha,/
+ Aż w Åmiech, co go sÅuchali, wiÄc milczy, zlÄkniony;/
+ Dopieroż tym tryumfem gÅupiec uwielbionyuwielbiony --- wywyższony, podniesiony./
+ Åże, bredzi, decyduje, a w zgrai naciskunacisk --- natÅok, ciżba./
+ Odbiera plauzplauz --- aplauz. mÄ
droÅci i ma sÅawÄ w zysku./
+ Ale --- rzeczesz --- pan PaweÅ nie próbuje rzeczynie próbuje rzeczy --- jeden przykÅad nie stanowi wystarczajÄ
cej próby.,/
+ Å»e czasem przykÅad jeden doÅwiadczeniu przeczy,/
+ Nie idzie, żeby zawżdy podobne bywaÅy./
+ Prawda, ale w tej mierze dowód okazaÅy,/
+ PawÅów jest tysiÄ
cami, a rzadki w zÅym stanie./
+ GÅupiec, GÅupota, MÄ
droÅÄ, MÄdrzecKażdy w podobnym sobie ma upodobanie,/
+ WiÄc gÅupi prÄdko znajdzie, komu siÄ podoba./
+ MÄdrzec, wieku okrasa i kraju ozdoba,/
+ Laur ma, prawda, ale ten ni grzeje, ni tuczy,/
+ GÅupstwo go jawnie nÄka, zazdroÅÄ w kÄ
cie mruczy./
+ PóÅmÄdrków rodzaj zjadÅyzjadÅy --- zajadÅy, zaciekÅy. z bliska i z daleka,/
+ Gdy nie może ukÄ
siÄ, jak szczeka, tak szczeka./
+ Sroga bitwa, a o co --- o liÅÄliÅÄ --- domyÅlnie: laurowy. lub kadzidÅa./
+ PochlebstwoBogdaj to w bractwie gÅupich! Tam szczÄÅcia prawidÅa,/
+ Tam korzyÅci, tam rozkosz coraz żywsza z wiekiem,/
+ Każdy kontent, bo czuje, że jest wielkim czÅekiem./
+ Fraszka sÅawa na potem, co teraz, to moje./
+ O Pawle, niech ogÅoszÄ uwielbienie twoje!/
+ Pozwól --- Åmieje siÄ --- wielkiÅ --- Åmieje siÄ i wierzy,/
+ A że szczodrym wydziaÅemwydziaÅ --- rozdziaÅ. Åaski swoje mierzy,/
+ Za to żem winny jemu szacunek oznaczyÅoznaczyÄ --- zaznaczyÄ, wyraziÄ.,/
+ Lekkim gÅowy skinieniem obdarzyÄ mnie raczyÅ;/
+ Tak Jowisz u Homera utwierdzaÅ wyrokiTak Jowisz u Homera utwierdzaÅ wyroki --- w Iliadzie (ks. I, w. 436--439) tak mówi Zeus (Jowisz) do bÅagajÄ
cej go o ÅaskÄ bogini Tetydy: ,,ProÅbÄ twoja mam w sercu wyrytÄ
gÅÄboko. / SkÅoniÄ gÅowÄ, byÅ pewna byÅa mojej chÄci; / Tej na stwierdzenie sÅowa używam pieczÄci, / Przed bogi i przed ludźmi znak ten jest konieczny." (Homer, Iliada, przekÅad Fr. Ks. Dmochowskiego, WrocÅaw 1950, B.N. Seria II, nr 17, wyd. 7, s. 21)../
+ ChoÄ stopieÅ uwielbienia posiada wysoki,/
+ Zniża siÄ czasem PaweÅ, kiedy tego godni/
+ JurgieltowiJurgieltowi --- pÅatni, pozostajÄ
cy na żoÅdzie. chwalacze, autorowie gÅodni,/
+ PieniÄ
dzCi, których niezmazana w sÄ
dzeniu rzetelnoÅÄ/
+ Gotowa za grosz patent daÄ na nieÅmiertelnoÅÄ,/
+ A przypisujÄ
c dzieÅo temu, co druk pÅaci,/
+ PieniÄżnym bohatyrem kronikÄ bogaciA przypisujÄ
c dzieÅo... --- w czasach saskich i we wczesnym OÅwieceniu pisarze, których nie staÄ byÅo na wydanie ksiÄ
żek wÅasnym nakÅadem, ubiegali siÄ o nakÅadców wÅród bogatej szlachty i magnaterii, w zamian wypisujÄ
c im szumne, panegiryczne dedykacje../
+ WÅadzaIndyIndy --- mieszkaÅcy Indii, których póÅnocno--zachodniÄ
czÄÅÄ podbiÅ Aleksander MacedoÅski., Persy i Medy, Party, BaktryjanyMedy, Party, Baktryjany --- mieszkaÅcy Medii, Partii, Baktrii, krain wchodzÄ
cych w skÅad starożytnego paÅstwa perskiego, podbitego przez Aleksandra Wielkiego. MaÅo znane ówczeÅnie egzotyczne narody i wielkie czyny historyczne byÅy to najczÄÅciej używane realia w panegirykach./
+ ZwyciÄżyÅ Aleksander. WiÄcej zawoÅanyzawoÅany --- sÅawny./
+ Nasz mecenasmecenas --- opiekun i protektor sztuk piÄknych, nauk i literatury; nazwa pochodzi od nazwiska Gaiusa Maecenasa (ok. 67 r. p.n.e.--ok. 8 r. n.e.), możnego przyjaciela i protektora najsÅawniejszych poetów rzymskich: Horacego, Owidiusza, Wergiliusza., bohater, zdziaÅaÅ i dokazaÅ,/
+ ZapÅaciÅ szczodrobliwie, dawne dzieje zmazaÅ./
+ On sam sÅawy posiadacz, a prawem dziedzicznym,/
+ Bo siÄ przodków szeregiem zaszczycajÄ
c licznym,/
+ Pomimo NiesieckiegoPomimo Niesieckiego... --- chociaż nie figurujÄ
w wydanym w latach 1728--1743 herbarzu Kaspra Niesieckiego. sÅawny antenatysÅawny antenaty --- sÅawny swymi antenatami, tzn. sÅawny z powodu swoich przodków./
+ Stryjeczne i cioteczne liczÄ
c majestaty,/
+ Tam gdzie sÅoÅce zapada, gdzie powstaje zorza,/
+ SÅawny z dzieÅ, z krwi, z talentów od morza do morza./
+ Co druk gÅosi, to prawda: od czegóż by sÅużyÅ?/
+ PÅaci on wielkim mÄżom, w czym siÄ Åwiat zadÅużyÅ./
+ PÅaci sÅawÄ
, a że siÄ wszystko w Åwiecie pÅaci,/
+ GÅupiec, MÄdrzecGÅupi możny, gÅodnego gdy mÄdrca bogaci,/
+ Staje siÄ jeszcze wiÄkszym i mÄdrszym nad niego./
+ Choroba, KonfliktPo sÅawie cóż nad zdrowie jest pożÄ
daÅszego?/
+ A może i przed sÅawÄ
? To dobro jedyne./
+ Cóż po tym, w życiu niezdrów, że po Åmierci sÅynÄ,/
+ ÅmierÄCo mi po dobrym mieniu, gdy użyÄ nie mogÄ,/
+ Co po wszystkim, gdy sÅaboÅÄ wznieca Åmierci trwogÄ./
+ Tam, kÄdy zdrowia nie masz, jaki zysk powabi?/
+ Rycerstwo kroci życie, mÄ
droÅÄ zmysÅy sÅabi,/
+ Praca siÅy wywnÄtrza, skrzÄtnoÅÄ zbyt zaprzÄ
ta,/
+ WszÄdzie gorycz w poÅrodku korzyÅci siÄ plÄ
ta;/
+ ZgoÅa w zysku bez zdrowia musiemy szkodowaÄ./
+ GÅupotaJakże siÅy utrzymaÄ? Jak czerstwoÅÄ zachowaÄ?/
+ Próżno krzyczy HipokratHipokrat --- Hipokrates (ok. 460--ok. 380 r. p.n.e.), najwybitniejszy lekarz starożytnej Grecji, twórca medycyny naukowej, wiedzÄ lekarskÄ
opieraÅ na doÅwiadczeniu i obserwacji; ,,wódz lekarzów [...]. KsiÄgi jego dotÄ
d sÄ
ozdobÄ
i prawidÅem lekarskiej naukiâ --- pisaÅ Krasicki w Zbiorze potrzebnych wiadomoÅci., próżno GalenGalen --- Claudius Galenus (131--ok. 200 r.), wybitny lekarz--praktyk, badacz naukowy i eksperymentator. DzieÅa jego, w których daÅ syntezÄ Ã³wczesnych poglÄ
dów medycznych, byÅy aż do XVII w. uważane za podstawÄ wiedzy lekarskiej. szepta,/
+ GÅupstwo, gÅupstwo, o bracia, jedyna recepta!/
+ Skarbie nie doÅÄ wielbiony! ChoÄ wielu bogacisz,/
+ Nie przebierzesz siÄprzebraÄ siÄ --- wyczerpaÄ siÄ. nigdy, ceny nie utracisz./
+ Obdarzasz, lecz niewdziÄcznych; choÄ miÅa spuÅcizna,/
+ GÅupiecGÅupców tÅumy niezmierne, a nikt siÄ nie przyzna,/
+ Wszyscy mÄ
drzy --- nikt siebie prawdziwie nie widzi,/
+ Czym nie jest, tym byÄ pragnie, czym jest, tym siÄ brzydzi./
+ MaskaPeÅno w Åwiecie obÅudy, wkrada siÄ i w fraszki./
+ WewnÄ
trz skryta osoba, z wierzchu same maszkimaszki --- maski; dawn. maszkaron../
+ ZrzuÄmy je, niech odkrycie gÅupstwo Åwiatem wÅada,/
+ SÅawÄ, honor, bogactwa, rozkoszy posiada./
+ Czemuż siÄ szczÄÅcia wstydziÄ? --- MÄ
droÅÄ, MÄdrzec, GÅupiecDzieÅ po nocy wschodzi,/
+ ZrzuciÅ Åwiat uprzedzenia, wiek zÅoty siÄ rodzi./
+ Niechaj mÄ
droÅÄ, jakie chce, przepisy stanowi,/
+ Próżne sÄ
. --- MÄ
drzy sÅawni, ale gÅupi zdrowiâZ brulionu satyry przytaczamy porzucony później przez autora fragment o zÅocie i bogactwie: ,,Bogactwo, mówiÄ
mÄdrcy, że to jest rzecz podÅa. / Nie wierzcie --- z tego teraz wszystko pÅynie źródÅa --- / Rzecz znikoma, a przecie Åwiat jej caÅy szuka, / Przydatek wielkie dzieÅa, przydatek nauka, / ZÅoto grunt, zÅoto cecha przymiotów i cnoty, / Dobra sÅawa i talent, lepszy kruszec zÅoty." (I. Krasicki, Satyry i listy)..
+
+
+
+
+
+