X-Git-Url: https://git.mdrn.pl/wolnelektury.git/blobdiff_plain/246f9be0865013c50893bdb55d41b3015a89b87e..88a1cd8bdc3da0baf43aa8c3f4f6095af5282348:/books/oppman_biala_dama.txt

diff --git a/books/oppman_biala_dama.txt b/books/oppman_biala_dama.txt
deleted file mode 100644
index 836fe570b..000000000
--- a/books/oppman_biala_dama.txt
+++ /dev/null
@@ -1,225 +0,0 @@
-
------
-Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl/). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.
-Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza, że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać.
-Źródło:
------
-
-AUTOR: 
-TYTUŁ: 
-
-
-  
-
-
-
-
-
-Artur Oppman
-
-Legendy warszawskie
-
-Biała dama
-
-
-
-
-
-
-
-
-I
-
-
-
-Stanisław August siadł na tronie,
-	Głośne mu „Wiwat” lud wykrzyka,
-	I miecz Batorych ujął w dłonie,
-	Lecz to nie dłonie wojownika.
-
-Nie do pancerza pierś królewska,
-	Ani do hełmu białe czoło, —
-	A tu się chmurzy toń niebieska
-	I groźne wichry szumią wkoło.
-
-Czyha na Polską cudzoziemiec,
-	Słabnie potęga ojców stara,
-	W Rzeczpospolitej Moskal, Niemiec
-	Rządzi się właśnie, jak gęś szara.
-
-Wprowadza wojska swoje wraże,
-	Wolność narodu pcha w mogiłę, —
-	Niech Polak słucha, gdy on każe,
-	Za nic mu prawo, — on ma siłę
-
-
-
-
-
-II
-
-
-
-Stanisław August krzewi sztuki
-	I o oświatę dba narodu,
-	Ale kraj szarpią, jakby kruki,
-	Sąsiedzi z wschodu i zachodu.
-
-Nie ma kto wydać hasła boju,
-	Z „Bogarodzicą” grzmiącą w nieba, —
-	Taki król dobry w czas pokoju,
-	Teraz Sobieskich Polsce trzeba.
-
-Z nim by poleciał lotem ptaka
-	Nasz orzeł w polu purpurowym,
-	Znów pod Grunwaldem zgnieść Prusaka,
-	Na łeb Moskala bić pod Pskowem!
-
-Lecz dobrze wiedzą źli sąsiedzi:
-	Król Jan w katedrze śpi krakowskiej,
-	A na warszawskim Zamku siedzi
-	Stanisław August Poniatowski.
-
-
-
-
-
-III
-
-
-
-Król Staś w komnacie swej bogatej
-	Coś tam rozważa, coś tam myśli:
-	Może mu śnią się sławy kwiaty,
-	Lub plan „Łazienek” nowych kreśli.
-
-A tu zawzięte wrogi nasze
-	Ojczyznę dwakroć już rozdarły;
-	Huczą armaty, lśnią pałasze,
-	I dzwon grzmi Polsce, jak umarłej.
-
-Kościuszko wzywa, by rwać pęta,
-	A z nim najlepsze w kraju męże —
-	I wzwyż przysięga leci święta:
-	„Albo polegnę, lub zwyciężę!”
-
-Lecz po Racławic bitwie chwackiej
-	Znowu się sypią klęski krwawe —
-	I wojsk carowej tłum żołdacki
-	Wiedzie Suwarów na Warszawę.
-
-
-
-
-
-IV
-
-
-Na krwią zbroczonych Pragi wałach
-	Wre bój zacięty, bój ostatni,
-	Mrą kanoniery przy swych działach,
-	Ginie walecznych hufiec bratni.
-
-Mężny Jasiński, Korsak dzielny
-	Już legli — męże wiekopomni! —
-	Nigdy ich sławy nieśmiertelnej
-	Wdzięczna ojczyzna nie zapomni!
-
-Suwarów z setki armat wali,
-	Napiera podłych zbirów zgrają, —
-	I lecą kule dalej, dalej,
-	W królewski Zamek uderzają.
-
-Zda się, mur Zamku się rozrywa,
-	Zda się, dygoce ziemia sama...
-	Król Staś padł w fotel, twarz zakrywa:
-	Stanęła przed nim — Biała Dama.
-
-
-
-
-
-V
-
-
-
-Na piersiach ranę ma czerwoną,
-	Z której koralem krew się broczy,
-	I tak żałośnie drży jej łono,
-	I tak się łzami srebrzą oczy.
-
-Z gorzkim wyrzutem patrzy w króla,
-	A jemu serce mrze od trwogi, —
-	„Tam — szepce widmo — Moskal hula,
-	Po moich synach depcą wrogi!
-
-We krwi się pławi ma kraina
-	I w każdem sercu tyle bólu!
-	Czyjaż to wina? Czyja wina?
-	Uderz się w piersi, słaby królu!
-
-Mój naród w pęta dziś okuty,
-	Gdzie spojrzeć — rozpacz, łza i blizna;
-	Iluż to trzeba lat pokuty,
-	By wolną była znów Ojczyzna!...”
-
-
-
-
-
-VI
-
-
-
-Polska w niewoli byt swój wlecze,
-	Trzech ją tyranów uciemiężą,
-	Rdzewieją w pochwach stare miecze —
-	I niema pola dla oręża.
-
-Ale się naród nie upodli
-	I łzę ukrywa, co z ócz ścieka,
-	Obój się z wrogiem co dzień modli
-	I na wolności jutrznię czeka.
-
-A każdy poryw ku swobodzie,
-	Krwią bohaterów okupiony,
-	Skraca twej męki czas, narodzie,
-	Zbliża odrodzin świt wyśniony.
-
-A gdy już zda się, zmartwychwstaje
-	Słońce wielkości, gloria chwały, —
-	W warszawskim Zamku w oknie staje
-	Urocze widmo Damy Białej.
-
-
-
-
-
-VII
-
-
-
-Zapchany ludem plac Zamkowy,
-	A wszyscy patrzą w stronę Wisły,
-	Dumnie wzniesione wolnych głowy,
-	Bo się kajdany w proch rozprysły.
-
-A tam od mostu pieśni biegą,
-	Ach, nasze pieśni to bojowe! —
-	I obok Zamku warszawskiego
-	Przeciąga wojsko narodowe
-
-Jeden za drugim hufiec zbrojny,
-	Piechota, jazda, równym szykiem,
-	W mury stolicy wraca z wojny,
-	Z wojny zwycięskiej z bolszewikiem!
-
-Serca w takt biją, wzrok się łzawi,
-	I triumfalna stoi brama, —
-	A z okna Zamku błogosławi
-	Zwycięskim pułkom — Biała Dama!...
-
-
-
-
-