books/kochanowski_piesni2_I.txt

   1
   2 -----
   3 Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl/). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.
   4 Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza, że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać.
   5 Źródło:
   6 -----
   7
   8 AUTOR:
   9 TYTUŁ:
  10
  11
  12
  13
  14 Jan Kochanowski
  15
  16 Pieśni, Księgi wtóre
  17
  18 Pieśń I
  19
  20
  21
  22 Przeciwne chmury słońce nam zakryły
  23 I niepogodne deszcze pobudziły;
  24 Wody z gór szumią, a pienista Wilna
  25 Już brzegom silna.
  26
  27 Strach patrząc na to częste połyskanie;
  28 A prze to srogie obłoków trzaskanie
  29 Kładą się lasy, a piorun, gdzie zmierzy,
  30 Źle nie uderzy.
  31
  32 Zakładaj korab', cieśla nauczony!
  33 A kto wie, jeśli nie wrócą się ony
  34 Nieszczęsne czasy, kiedy powódź była
  35 Świat zatopiła?
  36
  37 Sześć niedziel wtenczas lał deszcz nie przestając,
  38 A ziemia, nowe źrzódła pobudzając,
  39 Rzek przymnażała, tak iż morskie wały
  40 Wylać musiały.
  41
  42 Z ludźmi pospołu i miasta, i grody
  43 Nieuśmierzone zatopiły wody;
  44 Nie wysiedział się pasterz z bydłem w cale
  45 Na żadnej skale.
  46
  47 Ryby po górach wysokich pływały
  48 Gdzie ledwe przedtym pióra donaszały
  49 Mężnej orlice, gdy do miłych dzieci
  50 Z obłowem leci.
  51
  52 Ale natenczas i matkę, i syny
  53 Pożarła woda, i wszystek zwierz iny;
  54 Sam Noe został, przy nim żona tylko
  55 A dziatek kilko.
  56
  57 Nieżyzne w cnotę to tam były lata,
  58 Gdzie ledwe jeden ze wszystkiego świata
  59 Nalezion, co go Bóg w cale zachował,
  60 Gdy nierząd psował.
  61
  62 Ten, będąc z łaski Pańskiej ostrzeżony,
  63 Zbudował sobie korab' niezmierzony;
  64 Na którym pływał czasu złej przygody
  65 Po wierzchu wody.
  66
  67 A wszyscy inszy nagle zagarnieni
  68 I w głębokościach morskich zatopieni;
  69 Niebo a morze, te dwie rzeczy były
  70 Świat zastąpiły.
  71
  72 A kiedy się już prawie dosyć zstało
  73 Pańskiemu gniewu, po trosze spadało
  74 Wielkiego morza; aż za czasem skały
  75 Z wody wyźrzały.
  76
  77 Potym i zbytnie zawarły się zdroje,
  78 A bystre rzeki wpadły w brzegi swoje;
  79 Ziemia ku słońcu pełne ciężkiej rosy
  80 Rozwiła włosy.
  81
  82
  83 A trupy wkoło straszliwe leżały,
  84 Ludzie i bydło, wielki zwierz i mały;
  85 Pełne ich morza, pełne brzegi były,
  86 Boga ruszyły.
  87
  88 I rzekł Noemu: „Już teraz na ziemię
  89 Występuj śmiele i z tobą twe plemię;
  90 Oto ja znowu przyodzieję lasy
  91 Na wieczne czasy.
  92
  93 I będzie, jako po te lata wszytki,
  94 Ziemia dawała wszelakie użytki;
  95 Mnóżcie się, niech świat spustoszały wszędzie
  96 Znowu osiędzie.
  97
  98 A w tym upewniam każdą żywą duszę,
  99 Że nigdy potym takich wód nie wzruszę,
 100 Które by miały ziemię opanować
 101 I świat zepsować.
 102
 103 Włożę na niebo znakomitą pręgę,
 104 Którą gdy ujźrzę, wspomnię na przysięgę,
 105 Że mam hamować niezwyczajną wodę —
 106 I nie zawiodę.”
 107
 108 Pomni się, lutni! Nie twojej to głowy
 109 Wspominać Boga żywego rozmowy;
 110 Każ ty nam zasieść przy ciepłym kominie,
 111 Aż zły czas minie.
 112
 113