books/mickiewicz_sonety_krymskie03_zegluga.txt

   1
   2 -----
   3 Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl/). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.
   4 Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza, że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać.
   5 Źródło:
   6 -----
   7
   8 AUTOR:
   9 TYTUŁ:
  10
  11
  12
  13
  14
  15
  16 Adam Mickiewicz
  17
  18 Sonety krymskie
  19
  20 Żegluga
  21
  22
  23
  24
  25
  26
  27
  28 Szum większy, gęściéj morskie snują się straszydła,
  29 Majtek wbiegł na drabinę: gotujcie się dzieci!
  30 Wbiegł, rozciągnął się, zawisł w niewidzialnéj sieci,
  31 Jak pająk, czatujący na skinienie sidła.
  32
  33 Wiatr! — wiatr! — Dąsa się okręt, zrywa się z wędzidła,
  34 Przewala się, nurkuje w pienistéj zamieci,
  35 Wznosi kark, zdeptał fale, i skroś niebios leci,
  36 Obłoki czołem sieka, wiatr chwyta pod skrzydła.
  37
  38 I mój duch masztu lotem buja śród odmętu,
  39 Wzdyma się wyobraźnia, jak warkocz tych żagli,
  40 Mimowolny krzyk łączę z wesołym orszakiem;
  41
  42 Wyciągam ręce, padam na piersi okrętu,
  43 Zdaje się, że pierś moja do pędu go nagli:
  44 Lekko mi! rzeźwo! lubo! wiem co to być ptakiem.
  45
  46
  47
  48
  49