books/kochanowski_piesni1_XXII.txt

   1
   2 -----
   3 Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl/). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.
   4 Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza, że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać.
   5 Źródło:
   6 -----
   7
   8 AUTOR:
   9 TYTUŁ:
  10
  11
  12
  13
  14 Jan Kochanowski
  15
  16 Pieśni, Księgi pierwsze
  17
  18 Pieśń XXII
  19
  20
  21
  22 Rozumie mój, próżno się masz frasować:
  23 Co zginęło, trudno tego wetować;
  24 Póki czas był, póki szczęście służyło,
  25 Czegoś żądał, o wszystko łacno było.
  26
  27 Teraz widzisz, że nam niebo nie sprzyja:
  28 W czym się kochasz, to cię daleko mija.
  29 Cóż temu rzec? I szkoda głowy psować;
  30 Lepiej się nam na lepsze czasy chować.
  31
  32 A nie mniemaj, byś sam był w tej niewoli:
  33 Nalazłby się, kogo to nie mniej boli;
  34 Jeno ludzie snadniej zakryć umieją,
  35 Acz nie z serca, z wierzchu się przedsię śmieją.
  36
  37 Mnie, smutnego, ten dowcip nie ratuje,
  38 Wyda mię twarz, gdy się serce źle czuje;
  39 Wszakoż widzę, że się próżno frasować,
  40 Co zginęło, trudno tego wetować.
  41
  42