books/kochanowski_piesni2_IV.txt

   1
   2 -----
   3 Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl/). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.
   4 Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza, że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać.
   5 Źródło:
   6 -----
   7
   8 AUTOR:
   9 TYTUŁ:
  10
  11
  12
  13
  14 Jan Kochanowski
  15
  16 Pieśni, Księgi wtóre
  17
  18 Pieśń IV
  19
  20
  21
  22 W twardej kamiennej wieży i za troistymi
  23 Drzwiami siedząc Danae nieprzełomionymi,
  24 Pod strażą nieuspionych spartańskich złajników,
  25 Mogła wiecznie nie uznać nocnych wszeteczników.
  26
  27 By była z Akryzego Wenus nie szydziła,
  28 Stróża zamknionej panny! Bo ta obaczyła,
  29 Że Jowisz, w upominku złotym utajony,
  30 Miał mieć bezpieczny przystęp i gmach otworzony.
  31
  32 Złoto śrzodkiem janczarów zbrojnych pójdzie snadnie,
  33 A przez twardą opokę gwałtowniej przepadnie
  34 Niżli raz piorunowy. Upadł nieszczęśliwy
  35 Dom proroka greckiego, prze zysk niecnotliwy
  36
  37 Z gruntu wykorzeniony. Przebił bramy twarde
  38 Zacnych miast Macedończyk i podkopał harde
  39 Tyrany. datkiem; datkom hetmani hołdują,
  40 Którzy daleko świetnym nawom rozkazują.
  41
  42 Wielkich pieniędzy wielka troska naszladuje,
  43 A im człowiek w pokładzie swoim więcej czuje,
  44 Tym jeszcze więcej pragnie; słusznie moje oko
  45 I nigdy przedtym, i dziś nie zmierza wysoko.
  46
  47 Im sobie człowiek więcej pomierny ujmuje,
  48 Tym mu więcej od Boga z łaski przystępuje;
  49 Nic nie mając, z tymi, co nic nie chcą, przestaje,
  50 A buntów dobrowolnie bogatych się kaje.
  51
  52 Pan znaczniejszy, gdy państwem wzgardzi, niżby wszytki
  53 Żuławskie urodzaje i gdańskie pożytki
  54 W jednym szpichlerzu zamknął, a sam, siedzącw cieniu,
  55 Nie mógł się chleba najeść, nędznik, w dobrym mieniu.
  56
  57 Zdrój przeźroczystej wody, lasu średnia miara,
  58 I zasiewku mojego niepochybna wiara
  59 Rządźcy płodnej Afryki, szeroko władnemu,
  60 Nie da się znać, że w szczęściu przyrównana jemu.
  61
  62 Acz mi miodu podolskie pasieki nie dają
  63 Ani w mym lochu wina seremskie stawają,
  64 Ani bogate stada owiec niezliczonych
  65 Strzygą odrosła trawę po górach zielonych:
  66
  67 Przedsię nazbyt ubóstwa nie znać w domu moim,
  68 A by mi więcej trzeba, ufam w Bogu swoim;
  69 Ale gdy niepotrzebne chciwości odprawię,
  70 Lepiej daleko płatu sobie tym poprawię,
  71
  72 Niżbych bogate pola węgierskie z porządnym
  73 Państwem weneckim złączył. Ludziom wielożądnym
  74 Wiela i nie dostawa; niech przyjmuje z dzięką,
  75 Komu ścisłą, co dosyć, Bóg udzielił ręką.
  76
  77