books/mickiewicz_ballady_i_romanse_powrot_taty.txt

   1
   2 -----
   3 Publikacja zrealizowana w ramach projektu Wolne Lektury (http://wolnelektury.pl/). Reprodukcja cyfrowa wykonana przez Bibliotekę Narodową z egzemplarza pochodzącego ze zbiorów BN.
   4 Ten utwór nie jest chroniony prawem autorskim i znajduje się w domenie publicznej, co oznacza, że możesz go swobodnie wykorzystywać, publikować i rozpowszechniać.
   5 Źródło:
   6 -----
   7
   8 AUTOR:
   9 TYTUŁ:
  10
  11
  12
  13
  14
  15
  16 Adam Mickiewicz
  17
  18 Ballady i romanse
  19
  20 Powrót taty
  21
  22
  23
  24 „Pójdźcie, o dziatki, pójdźcie wszystkie razem
  25 Za miasto, pod słup, na wzgórek;
  26 Tam przed cudownym klęknijcie obrazem,
  27 Pobożnie zmówcie paciórek.
  28
  29 Tato nie wraca: ranki i wieczory
  30 We łzach go czekam i trwodze;
  31 Rozlały rzeki, pełne zwierza bory,
  32 I pełno zbójców na drodze”.
  33
  34 Słysząc to dziatki, biegą wszystkie razem,
  35 Za miasto, pod słup, na wzgórek;
  36 Tam przed cudownym klękają obrazem,
  37 I zaczynają paciórek.
  38
  39 Całują ziemię, potem: w imie Ojca,
  40 Syna i Ducha Świętego,
  41 Bądź pochwalona przenajświętsza Trojca
  42 Teraz i czasu wszelkiego.
  43
  44 Potem: Ojcze nasz i Zdrowaś i Wierzę,
  45 Dziesięcioro i koronki,
  46 A kiedy całe zmówili pacierze,
  47 Wyjmą książeczkę z kieszonki:
  48
  49 I litaniją do Najświętszej Matki
  50 Starszy brat śpiewa, a z bratem:
  51 „Najświętsza Matko, przyśpiewują dziatki,
  52 Zmiłuj się, zmiłuj nad tatem!”
  53
  54 Wtem słychać tarkot, wozy jadą drogą,
  55 I wóz znajomy na przedzie;
  56 Skoczyły dzieci, i krzyczą, jak mogą:
  57 „Tato, ach tato nasz jedzie!”
  58
  59 Obaczył kupiec, łzy radośne leje,
  60 Z wozu na ziemię wylata:
  61 „Ha, jak się macie, co się u was dzieje?
  62 Czyście tęskniły do tata?
  63
  64 Mama czy zdrowa? ciotunia? domowi?
  65 A ot! rozynki w koszyku...”
  66 Ten sobie mówi, a ten sobie mówi,
  67 Pełno radości i krzyku.
  68
  69 „Ruszajcie! kupiec na sługi zawoła,
  70 Ja z dziećmi pójdę ku miastu”.
  71 Idzie... aż zbójcy obskoczą dokoła,
  72 A zbójców było dwunastu.
  73
  74 Brody ich długie, kręcone wąsiska,
  75 Wzrok dziki, suknia plugawa;
  76 Noże za pasem, miecz u boku błyska,
  77 W ręku ogromna buława.
  78
  79 Krzyknęły dziatki, do ojca przypadły,
  80 Tulą się pod płaszcz na łonie,
  81 Truchleją sługi, struchlał pan wybladły,
  82 Drżące ku zbójcom wzniósł dłonie:
  83
  84 „Ach! bierzcie wozy, ach! bierzcie dostatek,
  85 Tylko puszczajcie nas zdrowo,
  86 Nie róbcie małych sierotami dziatek,
  87 I młodej małżonki wdową”.
  88
  89 Nie słucha zgraja, ten już wóz wyprzęga,
  90 Zabiera konie, a drugi:
  91 „Pieniędzy” krzyczy, i buławą sięga;
  92 Ów z mieczem wpada na sługi.
  93
  94 Wtem: „Stójcie, stójcie!” krzyknie starszy zbójca,
  95 I spędza bandę precz z drogi,
  96 A wypuściwszy i dzieci i ojca,
  97 „Idźcie, rzekł, dalej bez trwogi”.
  98
  99 Kupiec dziękuje, a zbójca odpowie:
 100 „Nie dziękuj! wyznam ci szczerze,
 101 Pierwszybym pałkę strzaskał na twej głowie,
 102 Gdyby nie dziatek pacierze.
 103
 104 Dziatki sprawiły, że uchodzisz cało,
 105 Darzą cię życiem i zdrowiem;
 106 Im więc podziękuj za to, co się stało,
 107 A jak się stało, opowiem:
 108
 109 Z dawna już słysząc o przejeździe kupca,
 110 I ja i moje kamraty,
 111 Tutaj za miastem, przy wzgórku, u słupca,
 112 Zasiadaliśmy na czaty.
 113
 114 Dzisiaj nadchodzę, patrzę między chrusty:
 115 Modlą się dziatki do Boga;
 116 Słucham, z początku porwał mię śmiech pusty,
 117 A potem litość i trwoga.
 118
 119 Słucham, ojczyste przyszły na myśl strony,
 120 Buława upadła z ręki:
 121 Ach! ja mam żonę, i u mojej żony
 122 Jest synek taki maleńki.
 123
 124 Kupcze, jedź w miasto; ja do lasu muszę.
 125 Wy, dziatki, na ten pagórek
 126 Biegajcie sobie, i za moją duszę
 127 Zmówcie też czasem paciórek”.
 128
 129
 130